BAŞLICA ÖĞRETİM STRATEJİLERİ:

[webmaster]

Reklam Alanı

>BAŞLICA ÖĞRETİM STRATEJİLERİ:
Strateji: Dersin hedeflerine ulaşmasını sağlayan; yöntem, teknik ve araç-gereçlerin belirlenmesine yön veren genel bir yaklaşımdır. Yani amaca ulaşmak için geliştirilen planın uygulanmasıdır. = o ns = />
Öğretim yöntemi: öğrenciyi hedefe ulaştırmak için izlenen yoldur.

Belli başlı öğretim stratejileri şunlardı
l - Sunuş yoluyla öğretim stratejisi.
2- Buluş yoluyla öğretim stratejisi.
3- Araştırma-inceleme yoluyla öğretim stratejisi.
4- Tam öğrenme ve etkili öğretim stratejisi. .
5- İşbirliğine dayalı öğretim stratejisi

MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-INDENT: 18pt; TEXT-ALIGN: center" >SUNUŞ YOLUYLA ÖĞRETİM (Asubel)
•Kavram, genelleme ve sınıflama davranışların öğretiminde etkili olarak kullanılabilir.
•Bu yöntemin uygulanması aşamasında öğretmen öğretilecek kavram ve genellemeyi önce diğer yapılarlarla ilişkilendirir.
•Öğrenci ve öğretmen arasında aktif ve sürekli etkileşim gerektirir.
•İçeriğin genelden özele doğru hiyerarşik bir sıra izlemesi. Önce ve yeni öğrenilenler arasında yatay ve dikey ilişkilerin kurulması Tümden gelim akıl yürütme yolu ile tanım-açıklamadan örneklere doğru bir sıra izlenir.
Uygulanışı
Ön organize edicilerin sunumu
Kavram ya da kuralın belirlenmesi.
Kavram-kuralın kritik özelliklerinin belirlenmesi.
Uygun (olumlu) örnekler verilmesi.
Uygun olmayan (Olumsuz) örnekler veriniz
Öğrencilerden örnekler isteyiniz

<H3 MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: center" >BULUŞ YOLUYLA ÖĞRETİM STRATEJİSİ (Bruner)
Jerome Bruner tarafından geliştirilen stratejide öğretim sürecinin merkezinde öğrenci vardır.
Tümevarım akıl yürütme yolu temele alınır.
Bu yaklaşımda esas örneklerden kurallara ve genellemelere ulaşma süreci kullanılır.
Sonuçta kural ya da bilgi yapısını keşfeden öğrencidir. Keşfetme yoluyla öğrenmeyi sağlamak kuşkusuz kolay değildir.
Stratejinin Uygulanması
Jacobsen ve diğerleri (1985), buluş yoluyla öğretme adımlarını şöyle listelemiştir
-Öğretmenin örnekleri sunması
-Öğrencilerin örnekleri betimlemeleri
-Öğretmenin ek örnekler vermesi
-Öğrencilerin ek örnekleri betimlemesi ve öncekilerle karşılaştırmaları
-Öğretmenin ek örnekleri ve örnek olmayan durumları sunması
-Öğrencilerin zıt örnekleri karşılaştırmaları
-Öğretmenin, öğrencilerin teşhis ettiği özellikleri, ilişkileri ya da ilkeleri vurgulaması
-Öğrencilerin tanımlamaları, ilişkileri ve özellikleri ifade etmeleri.
-Öğretmenin öğrencilerden ek örnekler istemesi.

<H3 MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: center" >ARAŞTIRMA-İNCELEME YOLUYLA ÖĞRETİM (Jhon Denewey)
Araştırma-inceleme yoluyla öğretim stratejisi; bilimsel yöntemleri günlük ders durumu gibi küçük zaman dilimlerine sıkıştıran alıştırmalar vasıtasıyla öğrencileri doğrudan bilimsel süreçlerin içerisine katan bir yaklaşımdır. Bu stratejinin kullanabilmesi için konunun hedef-davranış boyutu en az uygulama ve daha üst düzeyde olmalıdır. Dolayısıyla üst düzeyli zihinsel süreçlerin geliştirilmesinde en etkili stratejilerden birisidir. Bu strateji sadece sınıf içerisinde değil aynı zamanda labaratuvar atölye ve okul dışı doğal ortamlarda kullanılabilir.
Stratejinin Uygulanması
Problemi hissetme ve onunla yüzleşme
Problem durumunu tanımlama ve netleştirme
Problemle ilgili bir araya getirerek hipotezler kurma.
Problemin çözümü için yöntem geliştirme ve veriler-kanıtlar toplama
Veri ve kanıtları analiz ederek hipotezleri test etme.
Problem durumunu tanımlama ve netleştirme
Problemle ilgili bir araya getirerek hipotezler kurma.
Problemin çözümü için yöntem geliştirme ve veriler-kanıtlar toplama
Veri ve kanıtları analiz ederek hipotezleri test etme.

<H3 MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: center" >TAM ÖĞRENME MODELİ (Bloom)
Bu modelin temelinde "hızlı öğrenen ve öğrenemeyen öğrenci vardır" görüşü yatmaktadır. Her öğrenciye ihtiyaç duyduğu ek öğrenme zamanı verilir ve yüksek nitelikli öğretme hizmeti sağlanırsa beklenen öğrenme düzeyine ulaşabileceği belirtilir.
Öğrencilerin öğrenme düzeyini başka bir ifade ile öğrenme ürünlerini etkileyen iki tane bağımsız değişken vardır. Bunlardan birincisi öğrenme-Giriş davranışları, öğrencinin ön öğrenmelerini, entelektüel yeteneğini, gelişimini, güdüleme durumu ve öğrenme yeteneğinin sosyal-kültürel belirleyicilerini kapsamaktadır (De Cecco, 1968, s. 12). Öğrenci giriş özelliklerini iki grupta incelemek mümkündür. Bunlar bilişsel giriş davranıştan ve duyuşsal giriş özellikleridir.
Bilişsel giriş davranışları öğrenme ünitesi ya da bilgi birimlerinin öğrenilmesine etki eden ön öğrenmeler ve bilişsel faktörlerdir.
Duyuşsal giriş özellikleri, öğrencinin konuya, öğrenme-öğretme etkinliklerine karşı tutumu, ilgisi, güdüsü, kendine güveni ve süreçte göstereceği çabası bu öğe içerisinde yer almaktadır
Öğretim hizmetinin niteliği : Öğretim sürecinde gerçekleştirilen her türlü etkinlik bu kapsam altındadır, öğretim hizmeti niteliğinin değişkenleri;
•İpucu kullanma
•Katılım
•Pekiştirme
•Dönüt-düzeltme etkinlikleridir.
öğrenme ürünleridir: Bloom'un modelinin bağımlı değişkenidir. Bunlar, öğrencinin bilişsel başarısı, öğrenme hızı, duyuşsal özellikleri ve becerileridir, öğrencilerin giriş davranışlarındaki eksiklikler tamamlanır, ünitelerin içerisinde uygun öğretim etkinlikleriyle öğretim hizmetinin gerekleri yerine getirilirse öğrenme ürünleri de yüksek düzeyde olacaktır.
Modelin Uygulanması
•Ünite ya da konunun hedef-davranışlarını ve öğrenme içeriğini ayrıntılı olarak belirleme.
•Önkoşul öğrenme ve davranışların neler olduğunu belirleme
•Öğrencilerin önkoşul öğrenmelere ne derece sahip olduğunu belirleme.
•Öğrencilerin önkoşul öğrenmelerindeki yetersizliği ya da öğrenme eksikliğini tamamlama.
•Yeni hedef ve davranışların kazandırılması için öğretim etkinliklerini planlama ve uygulama.
•Ünitenin hedef-davranışları gerçekleştirildikten sonra izlemeye yönelik değerlendirme yapma
En az %70'lik tam öğrenme ölçütüne göre öğrencilerin düzeylerini değerlendirme.
•Tam öğrenme standardına ulaşamayan öğrencilerin öğrenme eksikliklerini tamamlamak için ilave öğretim etkinlikleri planlama
•Tekrar izlemeye yönelik değerlendirme yaparak tam öğrenme standardının gerçekleşip gerçekleşmediğini kontrol etme.

MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-INDENT: 18pt; TEXT-ALIGN: center" >İŞBİRLİĞİNE DAYALI ÖĞRETİM
İşbirliğine dayalı öğretimin en önemli özelliği öğrencilerin ortak bir a-maç doğrultusunda küçük gruplar (takımlar) halinde birbirinin öğrenmesine yardım ederek çalışmalarıdır. İşbirliğine dayalı öğrenme tekniklerini diğer öğrenme tekniklerinden ayıran başlıca özellikleri Erden (1988) ise bu farkı aşağıdaki beş madde de özetlemektedir.
1. Öğrenme 2-6 kişilik küçük takımlar ve gruplar içinde gerçekleştirilir.
2. Öğretmenlerin rolü öğrencileri ve grupları yönlendirme, öğretim materyallerini hazırlamaktır.
3. Öğrenmede, öğrenciler arasındaki etkileşim ve bu etkileşimden doğan planlı işbirliği çok önemlidir.
4. Öğrenciler arasındaki yarışma yerine takımlar arasında yarışma söz konusudur.
5. Öğrencilerin başarı yada başarısızlığı bireylerden çok takıma aittir.
Rekabete Dayalı öğretim: Rekabete dayalı öğretim durumunda, işbirliğine dayalı öğretimin tersine bir grubun ya da kişinin başarısı diğerinin başarı­sızlığını gerektirebilmektedir.
Bireysel yarışmada öğrenciler herhangi bir etkileşimde bulunmadan tek başına yarışırlar bütün sınıfta yalnızca bir kazanan vardır (Yager and Johnson, 1985:60-63).
Bireysel Öğretim: Bu tür öğrenmede öğrencilerin öğrenmesi bireyseldir. Bir öğrencinin öğrenmesi ile diğer öğrencilerin öğrenmesi ya da başarısı arasında ilişki yoktur. (Açıkgöz, 1992:5-6).
Bazı İşbirliğine Dayalı Öğretim teknikleri
Uygulamalı olarak işbirliğine dayalı öğretim teknikleri ile ilgili araştırmaların çoğu beş ana modelde odaklanmıştır. Bunlar; Takım-Oyun Turnuvaları Tekniği, Öğrenci Takımları Uygulama Bölümleri, Ayrılıp Birleşme Tekniği (Jigsaw), Küçük Grup Tekniği ve Grup Araştırması Tekniğidir.
İşbirliğine Dayalı Öğretimin İlkeleri
•Bireysel Sorumluluk
•Olumlu Bağımlılık
•Yüzyüze Destekleyici Etkileşim
•Toplumsal Beceriler
•Küme işleyişinin Değerlendirilmesi
İşbirliğine Dayalı Öğretimin Uygulanması:
Takımların oluşturulması: işbirliğine dayalı öğretim en etkili olarak 2-6 kişiden oluşan takımlarda gerçekleşir. Takımların oluşturulmasında temel kural heterojen bir yapının sağlanmasıdır.
Isınma etkinlikleri: takım oyun ve etkileşim uygulamalarını kapsamaktadır.
İşlem yapraklarının dağıtılması
İkili görev etkinlikleri
Takım içi Etkinlikler
Değerlendirme
Grup başarısının Ödüllendirilmesi

PROGRAMLI ÖĞRETİM STRATEJİSİ (Skinner) Skinner’in öğrenme makinelerine ve pekiştirme ilkelerine dayanmaktadır. Öğretimin bireyselleştirilmesi ve tam öğrenme ilkeleri temel alınmıştır. Bireyselleştirilmiş veya birebir öğretim uygulamasında bir yeniliktir. 3 temel öğe bulunmaktadır. </PRE>1- Program (sistematik bir plan)</PRE>2- Araç (kitaplar, teypler, filmler)</PRE>3- Öğrenci (Davranışları kazanacak birey) </PRE> </PRE> Programlı öğretimin ilkeleri: </PRE> 1- Küçük adımlar ilkesi: Öğrenilecek içerik imkanlar ölçüsünde küçük bir bilgi parçacıkları halinde sunulmaktadır.</PRE> 2- Etkin katılım ilkesi: programla öğrenci arasındaki devamlı bir etkileşimi gerektirir. Öğrenme öğrenci tarafından yapılır. </PRE> 3- Başarı ilkesi: Sorular öğrencinin yapabileceği düzeyde ve sunulan bilgiyle ilgili olmalıdır. Böylece yanıtlanan her soru öğrencinin güdüsünü arttırabilir. </PRE> 4- Anında düzeltme ilkesi: Sorulan sorunun doğruluğu ve yanlışlığı hemen düzeltilmelidir. (Dönüt-geribildirim=feedback)</PRE> 5- Amaçlı ilerleme ilkesi: Sunulan bilgilerin basitten karmaşığa, bilinenden bilinmeyene, kolaydan zora, somuttan soyuta doğru olmalıdır. </PRE> 6- Bireysel hız ilkesi: Öğrenci kendi ilgi ve yeteneğine göre, öğrenme hızını ayarlayabilir. </PRE></PRE> ÇEŞİTLİ ÖĞRETİM YÖNTEMLERİ </PRE> 1. ANLATIM YÖNTEMİ </PRE>Anlatım, öğretmenin bilgilerini, pasif bir şekilde oturarak dinleyen öğrencilere otokratik bir biçimde ilettiği geleneksel bir yöntemdir.</PRE>Anlatım en eski öğretim yöntemidir. Çok sık kullanımı, kötüye kullanımı ve yanlış kullanımı nedeniyle en etkisiz yöntem olarak da bilinmektedir. Gerçekte de, öğrenciler pasif bir durumda oturdukları ve genellikle öğretim sırasında soru sorma ve düşüncelerini açıklama imkanına sahip olmadıkları için etkin bir yöntem sayılmaz. Hatta bazen etkinlik eksikliğinden dolayı sıkıntılara, gündüz rüyalarına ve disiplin sorunlarına neden olmaktadır. </PRE>Modern öğretim anlatıma pek fazla yer vermemekle birlikte öğretmen hemen her konuda bu yöntemden belli bir ölçüde yararlanma gereğini duymaktadır. Önemli olan husus anlatımın yerini ve süresini iyi seçmelidir. Anlatımın kısa ve ilginç olmasını sağlama ve herkesin dikkatini çekme öğretiminin görevidir. Öğretmenin konuşmasının, hareketlerinin, görünümünün, anlatımındaki açıklığın ve öğrencilerle göz göze ilişkisinin bu yöntemde son derece önemli olduğu bilinmelidir.</PRE> Faydaları </PRE>1. Öğrencilerin çalışma yapabilmeleri için gerekli temel materyallerin sunumu yada yeni bir çalışmayı başlangıç için faydalı yoldur.</PRE>2. Bilgileri kalabalık gruplara iletmek için yararlıdır.</PRE>3. Öğrencilerin içerik üzerinde organize bir görüş kazanmalarına yardımcı olur.</PRE>4. Konu düzenli bir biçimde sunulacağı için zamanın iyi kullanımını sağlar.</PRE>5. Oturumda sürpriz bir bilgi ile karşılaşmayacağı için öğretmene “güven” duygusu verir.</PRE>6. Uygulanması kolay ve ekonomiktir.</PRE> Sınırlılıkları </PRE>1. Uzun ve sık sık tekrar edilen bir anlatım kolayca sıkıcı hale gelir.</PRE>2. Dinleyicilerin ilgi ve gereksinimlerinin karşılanıp karşılanmadığını belirlemek güçtür.</PRE>3. Öğretim sırasında öğrencilere soru sorma izni verilmediği için geri dönütü ortadan kaldırır, eksik iletişime neden olur.</PRE>4. Ayrıntılı bilgi “iletimi” ve “anlatımı” oldukça zordur.</PRE>5. Dinleyiciler çok pasiftir.</PRE>6. Dinleyicileri tanımak güçleşir.</PRE>7. Duygusal tutumlar ve psikomotor öğrenme çok ender oluşur.</PRE>8. Öğrenci aktif olarak öğrenmeye katılmadığı için yüksek seviyeli biliçsel öğrenme olamaz.</PRE> En İyi Kullanım İçin Rehber İlkeler </PRE>1. Anlatımı planlarken özel ve genel amacı saptama.</PRE>2. Dinleyicileri tanıma. Özel ilgi ve gereksinimlerini bilme.</PRE>Öğrencilerin bunalımlarını giderme ve yetiştirmelerine yardım etmek için özel ve genel amaçların bu bilgi ve gereksinimlerle içiçe olması gerekmektedir.</PRE>3. İyi organize etme için ilk koşul iyi bir anlatım planının hazırlanmasıdır.</PRE>4. Resimler, modeller ve diğer görsel-işitsel araçlarla anlatımı zenginleştirme. En azından yazı tahtası önemli noktaları vurgulamak için bir araç olarak kullanılmalıdır.</PRE>5. Sesi iyi kullanarak anlatımı tek düzelikten kurtarma Parlak kelimelerle bir resim çizerek öğrencilerin hayallerinde canlandırmaları sağlanmalıdır.</PRE>6. Anlatım sırasında sorulardan yararlanılarak “kuru” anlatımdan sakınma.</PRE>Anlatım sırsında sorulardan iki türlü yararlanılabilir.</PRE>— Öğretmen soruyu sorar, biraz bekler, kendi cevaplarlar.</PRE>— Öğretmen soruyu sorar, biraz bekler ve öğrencinin cevaplamasını ister. Her iki yolda ilgi toplamaya yardımcı olacağı gibi ikinci durumda öğrenciler zihinlerinde cevap ararlar. Bu durumda sorular geri dönüt mekanizması gibi kullanılacağından öğretmen dinleyicilerin ilgilerini de ölçme imkânına sahip olur.</PRE>7. Öğrencilere soru sorma olanağı verme.</PRE>8. Dinleyicileri gözleme.</PRE>Dinleyicilerin davranışları anlatımın etkinliği ortaya koyacaktır.</PRE>9. Anlatılan konunun yazılı bir özetini dağıtma.</PRE>10. Anlatım sonunda tartışılan materyal yada konunun daha açık hale gelmesi için vızıltı grupları ya da diğer küçük grup çalışmaları düzenleme.</PRE>Bu durumda öğretmenin görevi gruptan gruba gezerek tartışmaları yönlendirmek olmalıdır.</PRE> 2. SORU – CEVAP YÖNTEMİ </PRE>Soru – cevap öğretmenin formüle ettiği soruları öğrencilerin sözel olarak cevaplamalarına dayanan bir öğretim yöntemidir. Bu yöntemde iyi bir öğretmen neyi, ne zaman soracağını bilmeli, ayrıca öğrencileri de belli bir çerçeve içinde tutmalıdır. Yine öğretmen soruları ile öğrencilerin yalnızca gerçek hatırlama ile cevap vermelerini değil, düşünmelerini de sağlamalıdır. Sorular öğrencilerin kendi bilişsel yeteneklerini kullanmalarına imkan hazırlamalıdır. İyi bir soru sorma tekniği öğrencilerin düşünmelerine, değerlendirmelerine ve yaratıcılıklarına olanak sağlamalıdır.</PRE>Faydaları</PRE><SPAN FONT-SIZE: 11pt; FONT-FAMILY: 'Com