BAŞLICA ÖĞRETİM STRATEJİLERİ:

[webmaster]

Reklam Alanı

>BAŞLICA ÖĞRETİM STRATEJİLERİ:
Strateji: Dersin hedeflerine ulaşmasını sağlayan; yöntem, teknik ve araç-gereçlerin belirlenmesine yön veren genel bir yaklaşımdır. Yani amaca ulaşmak için geliştirilen planın uygulanmasıdır. = o ns = />
Öğretim yöntemi: öğrenciyi hedefe ulaştırmak için izlenen yoldur.

Belli başlı öğretim stratejileri şunlardı
l - Sunuş yoluyla öğretim stratejisi.
2- Buluş yoluyla öğretim stratejisi.
3- Araştırma-inceleme yoluyla öğretim stratejisi.
4- Tam öğrenme ve etkili öğretim stratejisi. .
5- İşbirliğine dayalı öğretim stratejisi

MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-INDENT: 18pt; TEXT-ALIGN: center" >SUNUŞ YOLUYLA ÖĞRETİM (Asubel)
•Kavram, genelleme ve sınıflama davranışların öğretiminde etkili olarak kullanılabilir.
•Bu yöntemin uygulanması aşamasında öğretmen öğretilecek kavram ve genellemeyi önce diğer yapılarlarla ilişkilendirir.
•Öğrenci ve öğretmen arasında aktif ve sürekli etkileşim gerektirir.
•İçeriğin genelden özele doğru hiyerarşik bir sıra izlemesi. Önce ve yeni öğrenilenler arasında yatay ve dikey ilişkilerin kurulması Tümden gelim akıl yürütme yolu ile tanım-açıklamadan örneklere doğru bir sıra izlenir.
Uygulanışı
Ön organize edicilerin sunumu
Kavram ya da kuralın belirlenmesi.
Kavram-kuralın kritik özelliklerinin belirlenmesi.
Uygun (olumlu) örnekler verilmesi.
Uygun olmayan (Olumsuz) örnekler veriniz
Öğrencilerden örnekler isteyiniz

<H3 MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: center" >BULUŞ YOLUYLA ÖĞRETİM STRATEJİSİ (Bruner)
Jerome Bruner tarafından geliştirilen stratejide öğretim sürecinin merkezinde öğrenci vardır.
Tümevarım akıl yürütme yolu temele alınır.
Bu yaklaşımda esas örneklerden kurallara ve genellemelere ulaşma süreci kullanılır.
Sonuçta kural ya da bilgi yapısını keşfeden öğrencidir. Keşfetme yoluyla öğrenmeyi sağlamak kuşkusuz kolay değildir.
Stratejinin Uygulanması
Jacobsen ve diğerleri (1985), buluş yoluyla öğretme adımlarını şöyle listelemiştir
-Öğretmenin örnekleri sunması
-Öğrencilerin örnekleri betimlemeleri
-Öğretmenin ek örnekler vermesi
-Öğrencilerin ek örnekleri betimlemesi ve öncekilerle karşılaştırmaları
-Öğretmenin ek örnekleri ve örnek olmayan durumları sunması
-Öğrencilerin zıt örnekleri karşılaştırmaları
-Öğretmenin, öğrencilerin teşhis ettiği özellikleri, ilişkileri ya da ilkeleri vurgulaması
-Öğrencilerin tanımlamaları, ilişkileri ve özellikleri ifade etmeleri.
-Öğretmenin öğrencilerden ek örnekler istemesi.

<H3 MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: center" >ARAŞTIRMA-İNCELEME YOLUYLA ÖĞRETİM (Jhon Denewey)
Araştırma-inceleme yoluyla öğretim stratejisi; bilimsel yöntemleri günlük ders durumu gibi küçük zaman dilimlerine sıkıştıran alıştırmalar vasıtasıyla öğrencileri doğrudan bilimsel süreçlerin içerisine katan bir yaklaşımdır. Bu stratejinin kullanabilmesi için konunun hedef-davranış boyutu en az uygulama ve daha üst düzeyde olmalıdır. Dolayısıyla üst düzeyli zihinsel süreçlerin geliştirilmesinde en etkili stratejilerden birisidir. Bu strateji sadece sınıf içerisinde değil aynı zamanda labaratuvar atölye ve okul dışı doğal ortamlarda kullanılabilir.
Stratejinin Uygulanması
Problemi hissetme ve onunla yüzleşme
Problem durumunu tanımlama ve netleştirme
Problemle ilgili bir araya getirerek hipotezler kurma.
Problemin çözümü için yöntem geliştirme ve veriler-kanıtlar toplama
Veri ve kanıtları analiz ederek hipotezleri test etme.
Problem durumunu tanımlama ve netleştirme
Problemle ilgili bir araya getirerek hipotezler kurma.
Problemin çözümü için yöntem geliştirme ve veriler-kanıtlar toplama
Veri ve kanıtları analiz ederek hipotezleri test etme.

<H3 MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: center" >TAM ÖĞRENME MODELİ (Bloom)
Bu modelin temelinde "hızlı öğrenen ve öğrenemeyen öğrenci vardır" görüşü yatmaktadır. Her öğrenciye ihtiyaç duyduğu ek öğrenme zamanı verilir ve yüksek nitelikli öğretme hizmeti sağlanırsa beklenen öğrenme düzeyine ulaşabileceği belirtilir.
Öğrencilerin öğrenme düzeyini başka bir ifade ile öğrenme ürünlerini etkileyen iki tane bağımsız değişken vardır. Bunlardan birincisi öğrenme-Giriş davranışları, öğrencinin ön öğrenmelerini, entelektüel yeteneğini, gelişimini, güdüleme durumu ve öğrenme yeteneğinin sosyal-kültürel belirleyicilerini kapsamaktadır (De Cecco, 1968, s. 12). Öğrenci giriş özelliklerini iki grupta incelemek mümkündür. Bunlar bilişsel giriş davranıştan ve duyuşsal giriş özellikleridir.
Bilişsel giriş davranışları öğrenme ünitesi ya da bilgi birimlerinin öğrenilmesine etki eden ön öğrenmeler ve bilişsel faktörlerdir.
Duyuşsal giriş özellikleri, öğrencinin konuya, öğrenme-öğretme etkinliklerine karşı tutumu, ilgisi, güdüsü, kendine güveni ve süreçte göstereceği çabası bu öğe içerisinde yer almaktadır
Öğretim hizmetinin niteliği : Öğretim sürecinde gerçekleştirilen her türlü etkinlik bu kapsam altındadır, öğretim hizmeti niteliğinin değişkenleri;
•İpucu kullanma
•Katılım
•Pekiştirme
•Dönüt-düzeltme etkinlikleridir.
öğrenme ürünleridir: Bloom'un modelinin bağımlı değişkenidir. Bunlar, öğrencinin bilişsel başarısı, öğrenme hızı, duyuşsal özellikleri ve becerileridir, öğrencilerin giriş davranışlarındaki eksiklikler tamamlanır, ünitelerin içerisinde uygun öğretim etkinlikleriyle öğretim hizmetinin gerekleri yerine getirilirse öğrenme ürünleri de yüksek düzeyde olacaktır.
Modelin Uygulanması
•Ünite ya da konunun hedef-davranışlarını ve öğrenme içeriğini ayrıntılı olarak belirleme.
•Önkoşul öğrenme ve davranışların neler olduğunu belirleme
•Öğrencilerin önkoşul öğrenmelere ne derece sahip olduğunu belirleme.
•Öğrencilerin önkoşul öğrenmelerindeki yetersizliği ya da öğrenme eksikliğini tamamlama.
•Yeni hedef ve davranışların kazandırılması için öğretim etkinliklerini planlama ve uygulama.
•Ünitenin hedef-davranışları gerçekleştirildikten sonra izlemeye yönelik değerlendirme yapma
En az %70'lik tam öğrenme ölçütüne göre öğrencilerin düzeylerini değerlendirme.
•Tam öğrenme standardına ulaşamayan öğrencilerin öğrenme eksikliklerini tamamlamak için ilave öğretim etkinlikleri planlama
•Tekrar izlemeye yönelik değerlendirme yaparak tam öğrenme standardının gerçekleşip gerçekleşmediğini kontrol etme.

MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-INDENT: 18pt; TEXT-ALIGN: center" >İŞBİRLİĞİNE DAYALI ÖĞRETİM
İşbirliğine dayalı öğretimin en önemli özelliği öğrencilerin ortak bir a-maç doğrultusunda küçük gruplar (takımlar) halinde birbirinin öğrenmesine yardım ederek çalışmalarıdır. İşbirliğine dayalı öğrenme tekniklerini diğer öğrenme tekniklerinden ayıran başlıca özellikleri Erden (1988) ise bu farkı aşağıdaki beş madde de özetlemektedir.
1. Öğrenme 2-6 kişilik küçük takımlar ve gruplar içinde gerçekleştirilir.
2. Öğretmenlerin rolü öğrencileri ve grupları yönlendirme, öğretim materyallerini hazırlamaktır.
3. Öğrenmede, öğrenciler arasındaki etkileşim ve bu etkileşimden doğan planlı işbirliği çok önemlidir.
4. Öğrenciler arasındaki yarışma yerine takımlar arasında yarışma söz konusudur.
5. Öğrencilerin başarı yada başarısızlığı bireylerden çok takıma aittir.
Rekabete Dayalı öğretim: Rekabete dayalı öğretim durumunda, işbirliğine dayalı öğretimin tersine bir grubun ya da kişinin başarısı diğerinin başarı­sızlığını gerektirebilmektedir.
Bireysel yarışmada öğrenciler herhangi bir etkileşimde bulunmadan tek başına yarışırlar bütün sınıfta yalnızca bir kazanan vardır (Yager and Johnson, 1985:60-63).
Bireysel Öğretim: Bu tür öğrenmede öğrencilerin öğrenmesi bireyseldir. Bir öğrencinin öğrenmesi ile diğer öğrencilerin öğrenmesi ya da başarısı arasında ilişki yoktur. (Açıkgöz, 1992:5-6).
Bazı İşbirliğine Dayalı Öğretim teknikleri
Uygulamalı olarak işbirliğine dayalı öğretim teknikleri ile ilgili araştırmaların çoğu beş ana modelde odaklanmıştır. Bunlar; Takım-Oyun Turnuvaları Tekniği, Öğrenci Takımları Uygulama Bölümleri, Ayrılıp Birleşme Tekniği (Jigsaw), Küçük Grup Tekniği ve Grup Araştırması Tekniğidir.
İşbirliğine Dayalı Öğretimin İlkeleri
•Bireysel Sorumluluk
•Olumlu Bağımlılık
•Yüzyüze Destekleyici Etkileşim
•Toplumsal Beceriler
•Küme işleyişinin Değerlendirilmesi
İşbirliğine Dayalı Öğretimin Uygulanması:
Takımların oluşturulması: işbirliğine dayalı öğretim en etkili olarak 2-6 kişiden oluşan takımlarda gerçekleşir. Takımların oluşturulmasında temel kural heterojen bir yapının sağlanmasıdır.
Isınma etkinlikleri: takım oyun ve etkileşim uygulamalarını kapsamaktadır.
İşlem yapraklarının dağıtılması
İkili görev etkinlikleri
Takım içi Etkinlikler
Değerlendirme
Grup başarısının Ödüllendirilmesi

PROGRAMLI ÖĞRETİM STRATEJİSİ (Skinner) Skinner’in öğrenme makinelerine ve pekiştirme ilkelerine dayanmaktadır. Öğretimin bireyselleştirilmesi ve tam öğrenme ilkeleri temel alınmıştır. Bireyselleştirilmiş veya birebir öğretim uygulamasında bir yeniliktir. 3 temel öğe bulunmaktadır. </PRE>1- Program (sistematik bir plan)</PRE>2- Araç (kitaplar, teypler, filmler)</PRE>3- Öğrenci (Davranışları kazanacak birey) </PRE> </PRE> Programlı öğretimin ilkeleri: </PRE> 1- Küçük adımlar ilkesi: Öğrenilecek içerik imkanlar ölçüsünde küçük bir bilgi parçacıkları halinde sunulmaktadır.</PRE> 2- Etkin katılım ilkesi: programla öğrenci arasındaki devamlı bir etkileşimi gerektirir. Öğrenme öğrenci tarafından yapılır. </PRE> 3- Başarı ilkesi: Sorular öğrencinin yapabileceği düzeyde ve sunulan bilgiyle ilgili olmalıdır. Böylece yanıtlanan her soru öğrencinin güdüsünü arttırabilir. </PRE> 4- Anında düzeltme ilkesi: Sorulan sorunun doğruluğu ve yanlışlığı hemen düzeltilmelidir. (Dönüt-geribildirim=feedback)</PRE> 5- Amaçlı ilerleme ilkesi: Sunulan bilgilerin basitten karmaşığa, bilinenden bilinmeyene, kolaydan zora, somuttan soyuta doğru olmalıdır. </PRE> 6- Bireysel hız ilkesi: Öğrenci kendi ilgi ve yeteneğine göre, öğrenme hızını ayarlayabilir. </PRE></PRE> ÇEŞİTLİ ÖĞRETİM YÖNTEMLERİ </PRE> 1. ANLATIM YÖNTEMİ </PRE>Anlatım, öğretmenin bilgilerini, pasif bir şekilde oturarak dinleyen öğrencilere otokratik bir biçimde ilettiği geleneksel bir yöntemdir.</PRE>Anlatım en eski öğretim yöntemidir. Çok sık kullanımı, kötüye kullanımı ve yanlış kullanımı nedeniyle en etkisiz yöntem olarak da bilinmektedir. Gerçekte de, öğrenciler pasif bir durumda oturdukları ve genellikle öğretim sırasında soru sorma ve düşüncelerini açıklama imkanına sahip olmadıkları için etkin bir yöntem sayılmaz. Hatta bazen etkinlik eksikliğinden dolayı sıkıntılara, gündüz rüyalarına ve disiplin sorunlarına neden olmaktadır. </PRE>Modern öğretim anlatıma pek fazla yer vermemekle birlikte öğretmen hemen her konuda bu yöntemden belli bir ölçüde yararlanma gereğini duymaktadır. Önemli olan husus anlatımın yerini ve süresini iyi seçmelidir. Anlatımın kısa ve ilginç olmasını sağlama ve herkesin dikkatini çekme öğretiminin görevidir. Öğretmenin konuşmasının, hareketlerinin, görünümünün, anlatımındaki açıklığın ve öğrencilerle göz göze ilişkisinin bu yöntemde son derece önemli olduğu bilinmelidir.</PRE> Faydaları </PRE>1. Öğrencilerin çalışma yapabilmeleri için gerekli temel materyallerin sunumu yada yeni bir çalışmayı başlangıç için faydalı yoldur.</PRE>2. Bilgileri kalabalık gruplara iletmek için yararlıdır.</PRE>3. Öğrencilerin içerik üzerinde organize bir görüş kazanmalarına yardımcı olur.</PRE>4. Konu düzenli bir biçimde sunulacağı için zamanın iyi kullanımını sağlar.</PRE>5. Oturumda sürpriz bir bilgi ile karşılaşmayacağı için öğretmene “güven” duygusu verir.</PRE>6. Uygulanması kolay ve ekonomiktir.</PRE> Sınırlılıkları </PRE>1. Uzun ve sık sık tekrar edilen bir anlatım kolayca sıkıcı hale gelir.</PRE>2. Dinleyicilerin ilgi ve gereksinimlerinin karşılanıp karşılanmadığını belirlemek güçtür.</PRE>3. Öğretim sırasında öğrencilere soru sorma izni verilmediği için geri dönütü ortadan kaldırır, eksik iletişime neden olur.</PRE>4. Ayrıntılı bilgi “iletimi” ve “anlatımı” oldukça zordur.</PRE>5. Dinleyiciler çok pasiftir.</PRE>6. Dinleyicileri tanımak güçleşir.</PRE>7. Duygusal tutumlar ve psikomotor öğrenme çok ender oluşur.</PRE>8. Öğrenci aktif olarak öğrenmeye katılmadığı için yüksek seviyeli biliçsel öğrenme olamaz.</PRE> En İyi Kullanım İçin Rehber İlkeler </PRE>1. Anlatımı planlarken özel ve genel amacı saptama.</PRE>2. Dinleyicileri tanıma. Özel ilgi ve gereksinimlerini bilme.</PRE>Öğrencilerin bunalımlarını giderme ve yetiştirmelerine yardım etmek için özel ve genel amaçların bu bilgi ve gereksinimlerle içiçe olması gerekmektedir.</PRE>3. İyi organize etme için ilk koşul iyi bir anlatım planının hazırlanmasıdır.</PRE>4. Resimler, modeller ve diğer görsel-işitsel araçlarla anlatımı zenginleştirme. En azından yazı tahtası önemli noktaları vurgulamak için bir araç olarak kullanılmalıdır.</PRE>5. Sesi iyi kullanarak anlatımı tek düzelikten kurtarma Parlak kelimelerle bir resim çizerek öğrencilerin hayallerinde canlandırmaları sağlanmalıdır.</PRE>6. Anlatım sırasında sorulardan yararlanılarak “kuru” anlatımdan sakınma.</PRE>Anlatım sırsında sorulardan iki türlü yararlanılabilir.</PRE>— Öğretmen soruyu sorar, biraz bekler, kendi cevaplarlar.</PRE>— Öğretmen soruyu sorar, biraz bekler ve öğrencinin cevaplamasını ister. Her iki yolda ilgi toplamaya yardımcı olacağı gibi ikinci durumda öğrenciler zihinlerinde cevap ararlar. Bu durumda sorular geri dönüt mekanizması gibi kullanılacağından öğretmen dinleyicilerin ilgilerini de ölçme imkânına sahip olur.</PRE>7. Öğrencilere soru sorma olanağı verme.</PRE>8. Dinleyicileri gözleme.</PRE>Dinleyicilerin davranışları anlatımın etkinliği ortaya koyacaktır.</PRE>9. Anlatılan konunun yazılı bir özetini dağıtma.</PRE>10. Anlatım sonunda tartışılan materyal yada konunun daha açık hale gelmesi için vızıltı grupları ya da diğer küçük grup çalışmaları düzenleme.</PRE>Bu durumda öğretmenin görevi gruptan gruba gezerek tartışmaları yönlendirmek olmalıdır.</PRE> 2. SORU – CEVAP YÖNTEMİ </PRE>Soru – cevap öğretmenin formüle ettiği soruları öğrencilerin sözel olarak cevaplamalarına dayanan bir öğretim yöntemidir. Bu yöntemde iyi bir öğretmen neyi, ne zaman soracağını bilmeli, ayrıca öğrencileri de belli bir çerçeve içinde tutmalıdır. Yine öğretmen soruları ile öğrencilerin yalnızca gerçek hatırlama ile cevap vermelerini değil, düşünmelerini de sağlamalıdır. Sorular öğrencilerin kendi bilişsel yeteneklerini kullanmalarına imkan hazırlamalıdır. İyi bir soru sorma tekniği öğrencilerin düşünmelerine, değerlendirmelerine ve yaratıcılıklarına olanak sağlamalıdır.</PRE>Faydaları</PRE><SPAN FONT-SIZE: 11pt; FONT-FAMILY: 'Com

[webmaster]

6. ROL OYNAMA YÖNTEMİ = o ns = /> </PRE>Rol oynama yönteminde bir fikir, durum, sorun yada olay bir grup, önünde dramatize edilir. Grubun üyeleri yalnızca dinlenmek yada tartışmak yerine olayın nasıl oluştuğunu izlerler ve konunun ayrıntısına inerler.</PRE>Rol oynama yöntemi özel bir değere sahiptir. Çünkü, bu yöntemde öğrenciler başka bir “kimliğe” bürünür, başkalarının nasıl hissettiğini, düşündüğünü ve etkinlikte bulunduğunu anlama imkanına sahip olurlar. Örneğin, bir iş görüşmesinin rol oynama yoluyla canlandırılması, öğrencinin ileride karşılaşacağı sorunlardan önceden haberdar olmasını sağlayacak gibi bu tür görüşmelerde beklenmedik ve sürpriz sorularla da karşılaşabileceği konusunda da uyarılacaktır.</PRE>Psikolojik terapide psikodrama, okulda yada mesleki rehberlikte sosyodrama olarak kullanılan rol oynama yönteminde dramatizasyon ve rol yapma esastır. Bu uygulamalarda yalnızca problemin çözümü değil aynı zamanda katılanların insan doğasını anlama, insan davranışlarını değerlendirme ve insan ilişkilerindeki sorunları kavramalarına yardımcı olunur.</PRE>Rol oynama yönteminde öğrenciler bir tepki ile karşılaşmaksızın ve cezalandırılma tehlikesi olmaksızın bir başkası gibi hisseder, düşünür ve davranırlar, daha önemlisi özel sorunlarını bir bunalım hissetmeksizin tartışabilirler.</PRE>Faydaları</PRE>1. Öğrenciler bizzat katıldıkları ve hoşlandıkları eylemlerden daha fazla tecrübe edinirler.</PRE>2. Öğrenciler hislerini ve tutumlarını açıklama imkanına sahip olurlar.</PRE>3. Öğrencilerin yaratıcılığı güçlendirilir.</PRE>4. Öğrencilere durumu yalnızca “kavrama” yerine “hissetme” imkanı sağlar.</PRE>5. Öğrenciler güdülenir.</PRE>6. Öğrenciler yüzyüze gelecekleri gerçek durumlar için hazırlanırlar.</PRE>7. Sosyal becerileri geliştirmek için kullanılır.</PRE>8. Effektif öğrenme oluşur ve etkin bir biçimde değerlendirilir.</PRE>9. İletişim sözden çok hareketlere dayanır.</PRE>10. Öğrenci gelecekteki başvuracağı şeyler hakkında ön fikir edinme şansına sahip olur.</PRE>11. Öğrenci baskı ya da işlerinin ters gitmesi gibi olaylar karşısında soğukkanlı olmayı öğrenir.</PRE>Sınırlılıkları</PRE>1. Küçük grup gerektirir.</PRE>2. Zaman gerektirir.</PRE>3. Bazı öğrenciler karakterleri yada olayı anlamakta güçlük çekebilir.</PRE>4. Yetenekli öğrenciler durumu tekelinde bulundurur.</PRE>5. Öğrenciler rolleri oynarken sık sık aşırıya kaçarlar. Bu durum sınıf atmosferini bozacağı gibi öğrenmeyi de etkiler.</PRE>6. Çekingenlik ya da konuşma problemi gibi gerekli beceri eksikliği olan öğrencilere için iyi bir yöntem değildir.</PRE>7. Öğrencilerle ya da dersle ilgisi kurulamazsa yöntem “işe yaramaz” hale gelir.</PRE>8. Katılan her öğrencinin biraz yaratıcılığını gerektirir.</PRE>9. Amaçları açıklıkla belirtilmezse “yalnızca bizzat faaliyete katılanlar” için yararlı olur.</PRE>En İyi Kullanım İçin Rehber İlkeler</PRE>1. Rol oynama yönteminin gruba uygun olup olmadığına karar verme. Bu yöntemi uygulayacak öğretmen grubunun gereksinimlerine göre planında değişiklik yapabilecek esneklikte olmalıdır.</PRE>2. Dersten önce olayın yeterli ayrıntısını planlama.</PRE>3. Grubu özel bir sorun üzerinde çalışmaya isteklendirme.</PRE>4. Rol oynama düzenini kurma.</PRE>Karmaşık olmayan kişisel ilgi ile çözümlenebilecek açık e özel bir sorun ele alınmalıdır.</PRE>5. Öğrenci karakterlerini göz önüne alarak “rolleri” belirleme.</PRE>6. Grubun diğer üyelerinin gayrı resmi bir durumda oturmalarını sağlama. Herkesin görebileceği, işitebileceği, ve katılabileceği bir düzen oluşturulmalıdır. Örneğin yarım daire şeklinde oturuş biçimi bu düzeni sağlayabilir.</PRE>7. İzleyenlerin neyi gözleyeceklerini belirtme ve not almalarını sağlama. İzleyenlerden olayı iyice gözlemeleri ve olayı tartışmaları istenmelidir.</PRE>8. Her sahnenin genellikle 5-10 dakikadan daha fazla sürmemesi sağlanma.</PRE>9. Gerekirse belirli bölümleri tekrarlatma.</PRE>10. Etkinliğin tümü üzerinde öğrencilerin değerlendirmelerine yer verme.</PRE>11. Sınıfta serbest ve güvenli bir atmosfer yaratma.</PRE> 7. ÖRNEK OLAY İNCELENMESİ YÖNTEMİ </PRE>Örnek olay incelenmesi öğrencilerin sorunlu bir olaya aktif olarak katılmaları gerektiren bir yöntemdir. Sorunlu olay gerçek yada hayali olabilir. Olayı anlatan ve gerekli verileri kapsayan bir rapor üzerinde çalışsan öğrenciler, olayı öğrenir, verileri analiz eder, sorunu değerlendirirler. Tartışarak olayın nedenlerine ya da çözümüne ilişkin öneriler getirirler.</PRE>Özellikle sosyal bilimlerle pek çok konu olay biçiminde sınıfa getirebilir. Öğrenciler tartışarak öğrenme olanağına kavuştukları için bu yöntemden oldukça hoşlanmaktadırlar.</PRE>Faydaları</PRE>1. Öğrencilerin belli bir orunla ilgilendikleri için ilgi ve güdüleri genellikle yüksektir.</PRE>2. Öğrenciler ders kitabı dışındaki materyallerden de yararlanma imkanına kavuşurlar.</PRE>3. Tüm öğrencilerin tartışmalara katılması sağlanır.</PRE>4. Problem çözme yeteneği geliştirilir.</PRE>5. Konuları kavrama, anlama yeteneği geliştirilir.</PRE>6. Öğrencilere diğer öğrencilerle çalışma imkanı sağlanır.</PRE>Sınırlılıkları</PRE>1. Uzun zaman alır.</PRE>2. Öğretmenin önceden çok iyi hazırlanmasını gerektirir.</PRE>3. Kalabalık sınıflarda uygulanması zordur.</PRE>4. Öğretmenin grup liderliği yapamayacağı durumlarda olayın ayrıntısını bilen bir lidere ihtiyaç duyulur.</PRE>5. İncelenmesi düşünülen olaya tüm olarak uyan örnek olay yazmak bazen güç olabilir.</PRE>6. Tartışmaları yönteme de ve değerlendirmede zorlukla karşılaşılabilir.</PRE>En İyi Kullanım İçin Rehber İlkeler</PRE>1. Öğrencilerin seviyelerine ve olgunluk düzeylerine uygun bir örnek olay oluşturma.</PRE>2. Örnek olayı açık bir biçimde yazma.</PRE>Eğer öğretmen gerçek bir olayın sınıfında tartışılmasını istiyorsa, yer, zaman ve kişi isimlerini değiştirmeyi unutmamalıdır.</PRE>3. Olayın istenilen yönde tartışılmasına yarayacak kilit sorular hazırlama.</PRE>4. Olaya ilişkin yeterli materyallerin ve kaynakların sağlandığından emin olma.</PRE>5. Öğrencilerin bu etkinlikten yararlanabilmeleri için olayı iyice anladıklarından emin olma.</PRE>6. İstenilen yönde ilerlediklerinden emin olmak için öğrencileri periyodik olarak kontrol etme.</PRE>7. Öğrencilerin yanlış çözümlere gitmelerini önleme.</PRE>8. Olayın tüm olarak değerlendirilmesini yapma.</PRE>9. Öğrencilerin tecrübeleri değerlendirmelerine yardım etme.</PRE>10. Olay münakaşaya açık bir konu ise idareyi önceden haberdar etme.</PRE>11. Bu yöntemle birlikte diğer yöntemlerin, örneğin rol oynama, benzetişim, soru-cevap yöntemlerin uygulanmasına özen gösterme.</PRE> 8. GRUP TARTIŞMASI YÖNTEMİ </PRE>Grup tartışması yöntemi özde, öğrencilerin bir konu yada sorun üzerinde birlikte konuşarak mümkün olan çözüm yollarını aramalarına dayanır. Yöntemin esası tüm grubun etkinliğe katılmasıdır. Bu yöntemde iki önemli husustan birincisi açık bir amacının olması, ikincisi ön hazırlığı gerektirmesidir. Bu iki husus gerçekleşmediği durumlarda öğrencilerin bu yöntemden yararlanmaları söz konusu olamaz.</PRE>Bilgilerini, fikirlerini ve düşüncülerini açıkça ortaya koyma imkanına kavuştukları bu yöntemde öğrenciler, sorunları daha iyi anlar, tanımlar ve çözüm yoları öneriler. Ancak anlamlı bir tartışma için gerekli bilgi ve olgunluğa sahip olmayan öğrencilerle bu yöntem uygulanamaz.</PRE>Ayrıca, grup tartışması yöntemi genellikle küçük gruplarda daha etkin olarak kullanılabilen bir yöntemdir. Eğer öğrencilerin bazıları dinleyici olarak yer almayacaksa 20-25’den fazla öğrencinin olduğu sınıflarda uygulanması önerilmemektedir.</PRE>Grupla tartışma yönteminin çok değişik şekilleri vardır. Bunlardan en yaygın olarak kullanılanları, büyük grup tartışması, münazara, panel, vızıltı grupları, fikir taraması, forum ve seminerdir.</PRE> Büyük grup tartışması : Bu yöntemde öğretmen konuyu tüm sınıfın katıldığı bir</PRE>tartışma ortamında işler. Tartışmanın yürütücüsü yine öğretmendir. Sorular sorar, öğrencilerin görüşlerini açık hale getirir ve konuyu daha iyi anlamaları için sık sık özetler.</PRE> Münazara: Belli bir konunun lehinde ve aleyhinde konuşmak üzere iki grup oluşturulur. Toplantı öncesi konuya ilişkin tüm hazırlıklarını tamamlayan öğrenciler kendilerine tanınan süre içinde savundukları görüşün, haklılığını göstermek ve diğer tarafın görüşlerini ve fikirlerini çürütmek için karşılıklı konuşurlar. Daha sonra kazanan taraf jüri tarafından açıklanır. Münazarada genellikle birde dinleyici grup vardır. Bu grup beğendikleri konuşmacıları alkışlayarak jüriyi etkilemeye çalışırlar. Fazla bilimsel olmamakla birlikte bir fikri savunma, söz ustalığı, çabuk cevap hazırlama gibi yetenekleri geliştirdiği için sıklıkla kullanılan bir yöntemdir. Ayrıca öğretmen isterse münazaradan sonra ele alınan konu üzerinde büyük grup tartışması da yapabilir.</PRE> Panel: Bu yöntemde, oluşturulan bir grubun üyeleri belli bir konu yada sorun üzerinde araştırma yaparlar, bulundukları verileri incelerler ve bu ön hazırlıktan yararlanarak görüşlerini sırayla açıklarlar. Genellikle öğretmen yada bir akran panel başkanlığını üstlenir. Toplantıya ayrılan süre bitinceye kadar başkan konuşmacılara (eşit sürelerle) konuşma hakkı tanır. Yine öğretmen isterse panelden sonra konuyu tüm sınıfla tartışabilir.</PRE> Vızıltı grupları : Vızıltı grupları çeşitli şekillerde oluşturulur. Örneğin “vızıltı 22” de iki öğrenci bir konu üzerinde 2’şer dakika konuşur. “vızıltı 66”da ise 6 öğrenci aynı konu üzerinde 6’şar dakika tartışır. Vızıltı gruplarında önemli olan belli bir öğrencinin belirli bir süre bir konu üzerinde tartışması ve sonunda varılan kararların açıklanmasıdır. Bu tür grup tartışması 4’le 36 dakika arasında sürebileceği için vızıltı gruplarına “kısa süreli tartışma grupları” da denilmektedir.</PRE> Fikir taraması : Kısa süreli tartışma grupları türünden olan fikir taramasında 4-9 kişiden oluşan gruplarda belli bir konu üzerinde 5-10 dakika konuşulur. Burada önemli olan husus yaratıcı düşünce ve soruna değişik çözümler getirmedir. Öğretmen fikir taramasından çeşitli biçimlerde yararlanabilir. Örneğin, bir ders yada tartışma ölü noktaya sessizlik başlarsa en iyi yol fi,kir taraması başlatmaktır. Bazen de derse eğlenceli bir başlangıç yapmak için bu yönteme başvurulabilir. Örneğin, sınıfa “eski bir elbise askısı, elbise yada palto asmaktan başka ne işe yarar?” diye sormak ilgiyi çekecektir. Fikir taramasında önemli olan basit bir sorun üzerinde mümkün olduğu kadar kısa bir süre durmaktır.</PRE> Forum : Özel bir tartışma yöntemidir. Bu yöntemde küçük bir grup öğrenci diğer öğrencilere bilgi verirler. Sonunun sonunda dinleyiciler konuşuculara konuya ilişkin sorular yöneltirler. Kendisine soru yöneltilen öğrenci o sorunun cevabını verebilecek en yetkili kişi olarak açıklamalarda bulunur.</PRE> Seminer: Yüksek öğretimde sıklıkla kullanılan bu yöntem değişik biçimlerde uygulanmaktadır. En yaygın kullanım biçimi ise yazılı bir tez yada çalışma üzerinde grupça tartışılmasıdır. Üzerinde görüşülecek yazılı materyal iki-üç hafta önceden grup üyelerine dağıtılır. Böylece grup üyeleri çalışmanın üzerinde enine boyuna inceleme yapma imkanına kavuşurlar.</PRE>Yukarıda sayılan yöntemler grup tartışmasının en yaygın biçimleridir. Bunlar yalnız başlarına kullanılabileceği gibi diğer yöntemlerle birlikte de kullanılabilmektedir. Örneğin, kalabalık bir sınıfta 50 dakikalık bir ders işleyecek öğretmen şu yöntemlerden yararlanabilir.</PRE>Faydaları</PRE>1. Demokratik bir yöntemdir.</PRE>2. Öğrenciler tartışarak öğrenirler.</PRE>3. Öğrencilerle konuşma, soru sorma, sorulan soruları hemen cevaplama gibi yetenekler geliştirir.</PRE>4. Grup içinde aidiyet duygusu geliştirir. Öğrenciler daha iyi ilişkiler kurar, birbirlerine daha yakın hissederler.</PRE>5. Öğrenciler kendi düşünce ve görüşlerini açıkça ortaya koyma imkanına kavuşur, diğerlerinin düşünce ve görüşlerini öğrenirler.</PRE>6. Diğer öğrencilerin kendi görüşleri üzerindeki eleştiri ve değerlendirmelerini öğrenirler.</PRE>7. Belli bir soruna tek başlarına getirebilecekleri çözümlerden çok daha farklı çözümlerin olduğu görürler.</PRE>8. Serbest akıcı bir tartışma ortamında olmak öğrencileri her zaman rahatlatır ve iyi tutumlar geliştirmelerine neden olur.</PRE>9. Öğrenciler kendi kendilerini disipline etmeyi öğrenir.</PRE>10. Bu yöntemde öğretmen öğrencilerini daha iyi tanıma imkanına kavuşur. Grup içinde öğrencilerin davranışlarını gözlemek, onların zihinsel, sosyal ve psikolojik gelişimleri hakkında fikir verir.</PRE>Sınırlılıkları</PRE>1. Zaman gerektirir.</PRE>2. Konuşmaları konu üzerinde tutmak oldukça zordur. Kolayca amacından saptırabilir.</PRE>3. İyi disipline edilmiş bir sınıf gerektirir. Konuşmalar ilerledikçe sınıfta sessizliği sağlamak çoğu kez zorlaşır.</PRE>4. Bazı konuşmalar çok uzayabilir ve anlamsızlaşabilir.</PRE>5. Grup liderliği oldukça zordur.</PRE>6. Bazı öğrenciler bu tür etkinliklere kesinlikle katılmak istemezler.</PRE>7. Yine bazı öğrenciler kolaylıkla kendini kontrol edemez duruma gelebilir. Bu yöntem örneğin kolayca sinirlenen öğretenciler için uygun bir yöntem değildir.</PRE>8. Grup tartışmalarını sonuçlandırmak güç olabilir.</PRE>9. Toplantı başkanlığı özel bir hazırlık ve titizlik bir uygulama gerektirir.</PRE>10. Çok kalabalık sınıflarda uygulanmaz.</PRE>En İyi Kullanım İçin Rehber İlkeler</PRE>1. Konu seçimine özen gösterme. Sınıfın ilgisini çekecek ve tartışma gruplarında yer alacak öğrencilerin kolaylıkla hazırlanabileceği konunun seçilmesine dikkat edilmelidir. Saptanan konu hem grubun her bir üyesinde hem de tüm sınıfa önceden duyurulmalıdır.</PRE>2. Grup oluşturmaya özen gösterilmelidir. Tartışma grupları mümkün olduğu kadar küçük tutulmalıdır. Daha öncede belirtildiği gibi bu yöntem kalabalık sınıflarda uygulamaya elverişli bir yöntem değildir. Ancak öğretmen isterse grupları alt gruplara ayırarak tüm öğrencilerin gruba katılımını sağlayabilir. Bu durumda alt gruplar kendi gruplarına materyal sağlam, kaynak kişi bulma, rapor hazırlama gibi konularda yardımcı olurlar. Yine kalabalık sınıflarda öğrencilerin bir kısmının, jürili grup tartışmalarında (münazara gibi) jüriye alınması, yada dinleyici olarak yer alması ve kendilerine süre tanındığında (forumda olduğu gibi) grup üyelerine sorular yöneltmeleri bu yöntemi oldukça çekici hale getirmektedir.</PRE>Grup oluştururken öğretmenin dikkat etmesi gereken bir diğer husus, kişilik bozukluğu gösteren, baskıcı, sinirli ya da çok pasif öğrencilerin toplantı yönetmesine ya da grup liderliği yapmasına izin verilmemesidir. Ancak bu yöntemin bu tür öğrenciler içinde oldukça eğitici bir değeri vardır. Öğretmenin bu hususu göz önünde tutarak bu öğrencileri gruplara katmanın yollarını araması gerekmektedir.</PRE>3. İyi bir hazırlık yapılmasını sağlama. Ön hazırlığı iyi yapmamış öğrencilerin katılacağı bir grup tartışması zamanın boşa harcanmasından başka bir işe yaramayacaktır. Bu nedenle öğrencilerin tartışmaya en iyi bir biçimde hazırlanabilmeleri için gerekli zaman ve imkanlar kendilerine tanınmalıdır. Öğrencilerin hazırlanmasının yanında tartışmanın yapılacağı ortamında hazırlanması önemlidir. Örneğin, sınıfın önceden hazırlanması, grup tartışmasının özelliğine göre grup üyelerinin ve dinleyicilerin oturacağı yerlerinde önceden düzenlenmesi gerekmektedir. Grup tartışması yönteminde en iyi oturma düzeni “U” şeklindedir. Böylece yüzyüze iletişim sağlanmaktadır. Ayrıca sınıfın duvarlarının görsel materyallerle süslenmesi etkinliğe ilgiyi artıracaktır.</PRE>4. Tartışmanın yönetimine özen gösterme. Grupla tartışma yönteminde toplantıya başkanlık yapmak genellikle öğretmenin görevidir. Bazen de bu görev hem konuyu hem de toplantı yönetimini iyi bilen bir başka kişiye verilebilir. Bazen de öğretmen daha rahat ve samimi bir hava yaratmak için bu görevi bir öğrencinin üslenmesini isteyebilir. Her iki durumda da öğretmen tartışmanın “gözlemcisi”dir. </PRE>Grup tartışması yönteminde en önemli görev toplantıyı yönetecek olan başkana düşmektedir. Bu görevi en iyi biçimde yürütebilmesi için toplantı başkanına şu önerilerde bulunulmaktadır:</PRE>Toplantıya katılan öğrencileri bir bir tanıtın.</PRE>İlgiyi çekecek ve dikkatleri toplayacak bir başlangıç yapın.</PRE>Toplantıyı nasıl yönetmek istediğinizi ve uyulması gereken kuralları önceden açıklayın.</PRE>Serbest tartışma yapılabilecek bir atmosfer yaratmaya çalışın.</PRE>Toplatıya katılanlara, kişilerle değil, yalnız fikirlerle ve sorunlarla ilgilenmeleri gerektirdiğini hatırlatın.</PRE>Her seferinde yalnızca bir öğrencinin konuşmasına izin verim.</PRE>Gruptaki her öğrencinin katılmasını sağlamaya çalışın, konuşmak arzusunda olanlara sırası ile katılma imkanı tanıyın.</PRE>Amacın grup halinde düşünmeyi güdülemek ve geliştirmek olduğunu unutmayın. Hiçbir zaman toplantının kendilerini ilgilendiren konuları tartışan küçük gruplara bölünmesine izin vermeyin.</PRE>Öğrencilerin birbirlerinin fikirlerine hoşgörü ve saygı göstermesi konusuna özen gösterin.</PRE>Toplantı başkanı olarak kendi fikirlerinizle tartışmacılara baskı yapmayın.</PRE>Tartışma ilerledikçe konuyu sık sık özetleyin.</PRE>Tartışmanın konu dışına çıkmasına izin vermeyin. Grubu konu içinde tutarken, nazik fakat azimli davranın. Konu ile ilgisi olmayan hususları tartışmak isteyen bir öğrencinin tüm grubun vaktini almasın izin vermeyin.</PRE>Bazen gruptaki öğrencilerin akıllarının karışması yüzünden tartışma konu dışına çıkabilir. Bu durumda konuyu ve sorunu bir kez daha tekrar edin. Zamanı en iyi şekilde kullanmaya özen gösterin ve zaman dolduğunda tartışmaları özetleyerek toplantıyı kapatın.</PRE></PRE>
9-MİKRO ÖĞRETİM
Öğretim, eğitim kurumlarının temel işlevlerinden en önemlisi Öğretmenin sınıf içindeki rollerini tam olarak gerçekleştirmesi öğret: hizmetinin niteliğini büyük ölçüde etkilemektedir. Öğretmen adaylarının mesleğin gerektirdiği rol ve davranışlarını kazanmalarında öğretim uygulamalarının katkısı büyüktür. Öğretmen adaylarının eğitiminde uygulama etkinliklerinden beklenen yararın sağlanması için, karşılaşılan sorunları giderici önlemler alınmaktadır. Bu alanda karşılaşılan sorunlara ve ihtiyaçlara çabuk cevap verme kaygısından davranışların analiz edilmesi, geri besleme ve bireye yönelik olma gibi ortak özellikler taşıyan mikro öğretim, programlı öğretim, bilgisayar destekli öğretim vb. yöntemlerden doğmuştur. Bu yöntemlerden mikro öğretim ilk kez 1960 yılında A.B.D.'de Stanford Üniversitesi'nde öğretmen eğitiminin niteliğini artırmak amacıyla, bir grup eğitimci tarafından deneysel programın bir parçası olarak geliştirilmiştir. Mikro öğretim yöntemi, 1960 ve 1970'li yıllarda Amerikalı öğretici eğitimcilerinin her türlü yeniliklerin ortaya atılması, denenmesi, ondan sonra geliştirilmesi konusundaki teşvikleri sonucunda önce uygulanan, daha sonraki aşamada ise kavramsal yapı; oluşturulan değerlendirilen ve geliştirilen yeniliklerden birisidir.
Mikro öğretim normal öğrenme ve öğretim süreçlerinin karmaşıklığını basitleştirmeyi amaçlayan bir labaratuvar öğretim yöntemidir. Mikro öğretim uygulamalarında, öğretmen adaylarına geniş bir deneyim imkanı sunulurken, adayın davranışlarında istendik yönde değişmeyi ve mesleki gelişmeyi sağlayacak ortam etkinlik ve yaşantıları sağlamak temel amaç olarak kabul edilmektedir. Bu yöntemde öğretmen yetiştirmek, öğretmen adaylarına kişilik kazandırmak ve araştırma yeteneklerini geliştirmek amacı güdülür. Sözü edilen yöntem, öğretmen adaylarına yeni öğretim stratejilerini planlama ve uygulama konusunda mükemmel imkanlar sağlar.
Mikro öğretim yöntemi öğretim süresi, sınıftaki öğrenci sayısı ve konu bakımından küçültülmüş ve yoğunlaştırılmış bir öğretim deneyidir. Bir başka deyişle, mikro öğretim sadece 5-20 dakikalık sürelerde uygulandığından, zaman bakımından daraltılarak, sınıftaki öğrenci sayısı 4-5 kişiden büyük olmayan bir grupla sınırlandırılmıştır, ilgili öğrenci grubu öğretim ve öğrenim biriminin uzunluğu ve amacına uygun olarak 4 öğrenciden az, 20 öğrenciden fazla olmamalıdır. Konu bakımından ise, öğretmen adayı, öğretim becerilerinden sadece bir tanesini yerine getirmeye çalışmaktadır. Dersler video kameraya çekilmekte ya da taşınabilir teyplerde kaydedilmektedir. Öğretmen adayı, ders bitiminde kendi kendisini izlemekte ve işitmektedir. Aynı zamanda rehber öğretmenden öğrencilerinden eleştiri ve öneriler almaktadır. Daha sonra o dersteki öğretim becerisini ilk uygulamasına kıyasla ilerletmek için 15-20 dakikalık bir süre içinde hazırlanarak aynı dersi bir başka küçük gruba, aynı süre içinde yeniden vermektedir. Mikro öğretimde seçilmiş davranışın istenilen düzeye gelinceye kadar tekrar edilmesi esas alındığında, mikro dersin kaç kez tekrarlanması gerektiğine rehber öğretmen karar verir.
Mikro öğretim yöntemi ile ilgili uygulamalar video kameraya kaydedilmektedir. Video gerçek görüntüyü ve sesi birlikte kaydetme iletme özelliğine sahip olduğundan dolayı tercih edilmektedir. Video ile mikro dersin görünür biçimde açık olarak kaydedilmesi, örneklerin biriktirilmesi, öğretmen adayına ve uygulama öğretmenine uygun zamanlarda dersi tekrar izleme imkanı sağlamaktadır. Bazı görüşlere göre yöntemin uygulanmasında video kullanabildiği gibi, deneyin değerlendirilmesindeki denetim çeşitliliğinden vazgeçilirse video kullanılmadan da yapılabilir. Ayrıca mikro öğretim uygulamasına ilişkin tüm raporlar, mikro dersini izleyen tartışmayı ve ilk dönütün önemini vurgulamaktadır, ikinci mikro ders her zaman için gerekli olmayabilir ve burada video sürecin en önemli öğesi değildir. Yöntem bu tür araçlar olmadan ya da taşınabilir teypler gibi daha ucuz araçlarla da uygulanabilmektedir. Bu konuda sonuç olarak, sözel becerilerinin yoğun olduğu öğretim durumlarında ses bandının ve yazılı materyallerin kullanımın, görsel öğelere faydalı becerilerin yoğun olduğu durumlarda ise video bantlarının kullanımının daha etkili olduğunu söyleyebiliriz.
Mikro öğretim yöntemi öğretmen davranışları üzerinde odaklaş Bir öğretmenin başarılı olmasında sahip olduğu bilgi ve becerilerini işe koşabilmesi çok önemlidir. İşte mikro öğretim, öğretmen adaylarının kazandıkları bilgi ve becerileri uygulamaya aktarmalarına, yani kurum uygulama arasında köprü kurmalarına yönelik çabalardan birisidir. Mikro öğretimde öğretmen adaylarına, başarısızlık tehlikesi düşük, normal sınıf ortamına göre daha kontrollü bir öğretim ortamı sunularak hizmet öncesi deneyim kazandırır. Mikro öğretim, teori ile uygulama arasında ilişkiyi vurgulayabilme potansiyeline sahip oluşu nedeniyle öğretmenli mesleğine hazırlıkta önemli bir yer edinmiştir. Öğretmen adayı için amaç, bir konuyu öğretmekten çok, bir tekniği uygulamaktır.
Mikro öğretim uygulamalarında, her bir öğretmen adayı, bu derslerde hem öğrenci, hem de öğretmen rolündedir. Mikro öğretim uygulayarak öğretmenlik deneyimi kazanmaya çalışan öğretmen adayı, desteklenmiş bir öğretim ortamında, bir dersi hazırlama ve sunma, ödev verme ve değerlendirme imkanı bulduğundan daha az kaygıya kapılır. Yeni teknikler, stratejileri ya da süreçleri deneme imkanı bulur. Mikro dersini videodan izleyerek ya da teyp bandından dinleyerek ya da tutulan gözlem kayıtlarını inceleyerek kendi performansına ilişkin dönüt alır. Karmaşık öğretim etkileşimlerini birbirleriyle ilişkili parçalara ayırma, bir konuyu sunma, ödev verme ya da değerlendirme sürecini açıklamada çok özel ders verme teknikleri geliştirilebilir. Hem başkaları tarafından değerlendirilme, hem de kendi kendini değerlendirme imkanı elde eder. Riski az ama kazandırdıkları fazla olan değerli öğrenme-öğretme deneyimleri kazanır.
Mikro öğretim yönteminin fayda ve sınırlılıkları
Mikro öğretim yönteminin yararları şöyle sıralanabilir:
-Mikro öğretim gerçek yaşantılar kazandırır.
-Mikro öğretim yöntemi uygulaması ile öğretim programı kontrol altına alınabilir.
-Belli hedeflerin gerçekleştirilmesini ön plana çıkartır.
-Öğretimde bir labaratuvar ortamı yaratır.
-Sınırlı kaynaklarla daha geniş, daha deneyimli deney yapma imkanı verir.
-Normal sınıf öğretiminin karmaşıklığını azaltır.
-Mikro öğretim uygulamaları genişletilmiş kontrol imkanı sağlar.
-Anında değerlendirme, geri besleme ve kendini değerlendirme imkanı sağladığından aday (stajyer) öğretmenin değerlendirilmesinde yararlı olmaktadır.
-Öğretmenler tarafından pek fazla kabul görmemektedir.
-Sınıf yönetimi ve disiplinin sağlanmasına engel olabilir.
-Video kamera her okulda bulunmayabilir.
-Mikro öğretim yönteminin uygulamasında video kullanılmaması, deneyim değerlendirmesindeki denetim çeşitliliğinden vazgeçilmesine neden olabilir.
-Bütün öğretim becerilerinin kazandırılmasına uygun düşmeyebilir.
-Öğretici adaylarında aşırı heyecan ve kaygı uyandırabilir.
-Eleştiriye açık olmayan katılımcılar için öğrenilmiş çaresizlik davranışı ortaya çıkabilir.</PRE>
MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-INDENT: 18pt">10-BENZETİŞİM TEKNİĞİ
Askerlerin harp oyunlarıyla, pilotların uçak modelleriyle, şoför adaylarının özel pistlerde yetiştirilmelerinin ortak bir yanı vardır. Bu ortak yan, öğrencinin gerçek durumun bir benzeri üzerinde eğitilmeye çalışılmasıdır. Bu durumda aslının yerine "yapay"ı konmaktadır, işte bu tür yetiştirmeye "benzetişim tekniğiyle yetiştirme" denmektedir.
Gerçek ortamda yetiştirmeye çalışıldığına sonuç bireylerin yaşamlarını yitirmesine kadar varabildiği durumlarda bu tür yetiştirme önem kazanmaktadır.
hu özellikle. II. Dünya Savaşı sıralarında çeşitli ülkelerde çok yaygın olarak kullanılmıştır. Bir yandan bu

[demented]

çok teşekkürler

[turgaykestek]

teşekkürler

[tmyplt]

çooooooooook tşkler

[enjoyment333]

tşkler

[filiz15]

teşekkürler