OSMANLILAR'DA GÜREŞ

[hardwrestler27]

Reklam Alanı

=ana1 >


=text_baslik

=text





TARİHÇE:


Osmanlılar, Anadolu'ya gelip Selçuklu Sultanı I.Alaeddin Keykubad tarafından "Karacadağ"a yerleştirildikleri zaman (h.633-m.1236) aynı soydan gelmiş olan Selçuklu sultanları saraylarında Farsça konuşuyor, ilim kitaplarını Arapça yazıyorlardı. Fakat bütün sporlar "Oğuz Töresi"ne uygun olarak yapılıyordu.


Türk soyundan gelme halk ise Türkçe konuşuyor, Oğuznameyi, Dede Korkut hikayelerini, Battal Gazi'nin ve alp-erenlerin cengaverlik destanları gibi yapıtları okuyorlardı.


Osmanlılar, Konya Selçuklu Devleti'nin yıkılış tarihi olan 1308 yılına kadar Selçuklular'a ait bir uç beyliği olarak tamamen Oğuz törelerine bağlı olarak yaşadılar. Bu dönem süresince "Alpler " çağının ve geleneklerinin devam ettiğini görüyoruz. Ertuğrul Gazi'nin cengaverlerinden Konur Alp, Turgut Alp, Hasan Alp, Alp'liğin bütün özelliklerini taşıyan kuvvetli ve komple sporcu kişilerdi.


1360 yılında Osmanlı padişahı olan I. Sultan Murat (1326-1389) her haliyle tam bir alp idi, babası Orhan Bey'in kırk yiğidiyle beraber Oğuz töresi gereğince yetiştirilmişti. En çok sevdiği ve yaptığı sporların başında avcılık ve güreş geliyordu.


On dördüncü yüzyılın ikinci yarısının başladığı bu dönemde, Osmanlı ülkesinde Karakucak ile Yağlı güreş yapılıyordu. Henüz aşiret düzeninden saray düzenine geçilmemişti.


1350 yılından sonra, savaşlar çoğunlukla Rumeli'de yapıldığından Rumeli yakasında oturulması gerekiyordu. İlk önceleri Dimetoka sarayında oturuldu, Edirne'deki Atik Sarayı yapılınca da buraya geçildi(1368).


Bu suretle Osmanlı Sarayında Birun ve Enderun kuruluşları oluştuğundan Enderun Güreşleri denilen güreşler de bu tarihten sonra yapılmaya başlandı.


KARAKUCAK GÜREŞİ


Sözcük anlamı


Bu güreş türü Türklerin öz güreşidir. "Kara " sözcüğü bütün Türk lehçelerinde Kara olarak kullanılır ve siyah anlamındadır. Anlam dışı olarak yaş, acı, kötü, cahil, bozuk düzen, yalın sözcüklerini yansıtabilmek için kara baht, kara haber, kara gün, kara toprak, kara kış, kara güç gibi bileşik sözcük olarak da kullanılır.


Türkiye'nin Kars ilindeki Türkmenler, bir kişinin kaldıramayacağı büyükçe bir taşı veya başka bir şeyi birkaç kişinin kucaklayıp kaldırması gerektiği zaman "Karakucak edip şu taşı kaldıralım" derlermiş.
Kucak sözcüğü de yine bütün lehçelerinde Kucak olarak söylenir. Kucak vücudun boyun kısmından göbeğe kadar olan bölümüne denir.


Koçak sözcüğü Türk lehçelerinde kahraman, yiğit anlamında kullanılır. Koç da koyunun erkeğine denilmekle beraber anlam dışı olarak yiğit, bahadır anlamında da kullanılır.


Çinliler'de güreş sözcüğün Toslaşma işaretiyle belirtilmesi ve Osmanlı minyatürleri tarafından yapılan minyatürlerde, pehlivan güreşiyle birlikte toslaşan koçların da gösterilmiş olması nedeniyle "Kara kucak" sözcüğünün "Kara koçak" sözcüğünden geldiği söylenebilir.


Kara yiğitlerin ve kara yağız koçakların yaptığı güreş anlamına gelen "Kara koçak güreşi" bileşik sözcüğünün halk ağzında "Kara kucak güreşi" biçimine dönüştüğü kanısındayız.


Tarihçe:


Anadolu'ya gelen Batı Türkleri'nin yaptıkları güreş türü konusunda bize bilgi veren kaynaklar, güreşi anlatırken bugün Amasya, Tokat, Havza, Çorum, Yozgat, Sivas dolaylarında yapılmakta olan Kara Kucak güreşini tanımlıyorlar. Bu kaynaklardan özellikle Dede Korkut'un "Kam Püre'nün oğlu Bamsı Beyrek boyını ider Han ım hey" hikayesinde kullanılan sözcükler, belirtilen yörelerde yapılmakta olan Kara kucak güreşinde söylenmekte olan güreşe özel sözcüklerdir.


Örneğin; "Kavraştılar iki pehlivan olup birbirine sarmaştılar. Beyrek götürür kızı yere urmak ister, kız götürür Beyrek'i yire urmak ister." Bu örnekteki kavraştılar, sarmaştılar, yire urmak bugün bile kullanılan güreşe özel sözcüklerdir.


Yapıldığı Yerler:


Karakucak güreşi en çok köy düğülerinde yapılır. Güreşsiz, çalgısız yapılan düğün, düğün sayılmazmış. Düğün sahibinin zenginliğine göre güreş büyük veya küçük olurmuş.


Büyük Güreş, verilecek ödüllerin değerli olması ve bu sebepten dolayı daha uzak köy ve kentlerden tanınmış güreşçilerin düğüne gelmesi demektir. Küçük Güreş ise, düğünün yapıldığı köy ile ona en yakın köylerdeki güreşçiler arasında yapılan güreş demektir. Böyle güreşlerin ödülleri de değer bakımından az olur.


Güreş, gelin babasının evinden alınıp kocasının evine getirildikten sonra yapılır. Bazı yerlerde kız babası isterse kızı evden ayrılmadan önce güreş yaptırır.


Gelin genellikle öğleden önce Perşembe günü getirilir. Öğleden sonra da güreş ve diğer yarışmalar yapılır. Düğün sahibi varlıklı ise Cuma günü de güreş ve diğer eğlenceler devam eder.


Güreş, çimenlik bir düzlükte yapılır, böyle bir yer bulunamıyorsa harman yerinde de yapılabilir. O köyün halkı ile yakın köylerden gelen seyirciler, kadınlar ayrı yerde, erkekler de ayrı yerde olmak üzere güreş alanına toplanırlar. Davul- Zurna güreş havası çalmaya başlar, güreşecek olan pehlivanlar gruplarına, yaşlarına göre soyunup ortaya çıkarlar.




=text