Yurtdışındaki öğretmenler de dert küpü

[webmaster]

Reklam Alanı

="MG_fL">
Yurtdışındaki öğretmenler de dert küpü.




Abbas GüçlüDiyalog
="MG_fR">aguclu@milliyet.com.tr
="MG_fR">
="MG_fR">



Yurtiçindeki öğretmenlerin hali ortada. Atananı da atanmayanı da bin pişman bu mesleği seçtiği için. Dışarıdan bakıldığında, yurtdışında görevlendirilen öğretmenlerin bir eli yağda, bir eli balda sanılır. Oysa onların da Türkiye’de görev yapan meslektaşlarından hiç farkları yok. Çünkü onlar da sahipsiz.
Bir dizi sınavdan geçirilerek, yani özenle seçilerek, vatandaşlarımızın yoğun olduğu ülkelere gönderilen öğretmenlerimizin sorunları saymakla bitmiyor.
İşte onların tespitleriyle, bu sorunlardan öne çıkanlar:
Sağlık: Gerçek anlamda sağlık sigortaları yok. Yurtdışında hasta olan bir öğretmen, doktora kendi imkânlarıyla gitmek zorunda. Ücretini peşin ödedikten sonra bıktırıcı bir bürokrasiyle uğraşarak, bu protokoller için de paralar harcayarak (tercüme, fotokopi ve ataşeliğe, Türkiye’ye postayla gönderme masrafı gibi) bu parayı en erken 6 ay sonra alıyor. Eşi ve çocuklarıyla gelen öğretmenlerin masrafları ise Türkiye’deki rayice göre karşılanıyor. Bu da çocuğunun sağlığı için 600 euro ödeyen bir öğretmenin, ancak 70 euro’sunu geri alma anlamına geliyor. Bu yüzden mecbur kalmadıkça doktora gidilmiyor.
Ders kitapları: Bedava kitap uygulaması yurtdışında uygulanmıyor. Çoğu öğretmen birinci sınıftan dokuzuncu sınıfa kadar derse girdiği için, en az 9 derslik materyal hazırlamak zorunda kalıyor.
Derslerin işlenişi: Avrupa’da Türkçe dersleri zorunlu ders olmadığı için öğrenciler dersleri ve öğretmenlerini hafife alıyor. Diğer öğretmenlerine ve derslerine verdiği önemi vermiyor.
Maaşlardaki adaletsizlik: O ülkede görev yapan öğretmenlere göre çok düşük maaş alıyorlar. Bu da ülkemizi temsil göreviyle yükümlendirilen ve sırtına çok büyük sorumluluklar yüklenen öğretmenlerin ülkemizi ne derece temsil edebileceği konusunu gündeme getiriyor.
Maaşlar gecikiyor: Çok ilginçtir ki, yurtdışında görev yapan öğretmenler ocak ayındaki maaşlarını ancak şubat ayında alabiliyorlar.
Yolluk verilmiyor: Yurtiçinde aynı ilin bir köyünden başka bir köye atama yapılınca 1000 YTL’nin üzerinde yolluk alabilmesine karşın, evini, düzenini bozup yurtdışına giden öğretmenlere uçak bileti alındığı gerekçesiyle yol harcırahı ödenmiyor. Yurtdışında yeni bir düzen kurabilmek için en az 3000 euro masraf gerekiyor. Ayrıca eş ve çocukları için hiçbir yolluk ücreti ödenmemekte ve bakanlık adeta öğretmenlere ailelerini bırakıp gitmelerini zorunlu kılmaktadır.
Konut yardımı: KKTC hariç diğer ülkelerde görev yapan öğretmenlere konut yardımı yapılmıyor. Aynı statüyle görevlendirilen imamların lojmanları, hatta evinin her türlü düzeni hazır olmasına rağmen, öğretmenlerin kendi hallerine bırakılması yurtdışında görev yapan memurlar arasında ikilik doğurmaktadır.
Yasal haklar: Vergi, sigorta, diğer sosyal haklar ve sorumluluklar konusunda yeterli bilgi sahibi olmadıkları için aslında muaf oldukları vergileri ödemek zorunda kalıyorlar. Her personele görevlendirildiği ülkede kendisini ilgilendiren vergi, hak ve sorumlulukları, resmi makamlarca bildirilmelidir.
Kanunlar karşısında eşitlik: Bazı şehirlerde öğretmenler konsolosluk görevlisi olarak kabul edilip, örneğin, Türkiye’de aldığı ehliyeti 1 gün içinde AB ülkelerinde kullanabileceği ehliyete ücretsiz değiştirebilmektedirler. Üstelik vergiden muaf tutulduğundan hem arabayı çok ucuza alıyor hem de vergi ödemiyorlar. Oysa bazı Avrupa kentlerinde, konsolosluk tarafından görevlendirilmemiş gibi muameleye tutulup ehliyeti olmasına rağmen geçersiz sayıldığından 1000 euro’dan fazla ödeyerek aylarca kursa ve sınavlara girerek hem maddi hem de manevi mağdur olmaktadırlar. Araba aldıklarında da en üst limitten vergi ve sigorta bedeli ödemektedirler. Bu belgenin verilmesi Türk devletine artı bir yük getirmeyecek, aksine, yurtdışı öğretmenlerinin en azından bu konuda mağdur olmasını önleyecektir.
Özetin özeti: Yurtiçindekileri unuttuk, bari gurbetteki öğretmenlerimizi boynu bükük bırakmayalım!..