Yürüyüş Teknikleri

[proksi]

Reklam Alanı

Yürüyüş Teknikleri

Doğada yapılan yürüyüşleri teknik açıdan irdelemeden önce mevsimsel olarak yaz ve kış başlıkları altında ikiye ayırmak gerekir. Buradaki ayrımın nedeni yere basış biçiminin, zeminin mevsime bağlı özelliğine göre değişkenlik göstermesidir.



Kayalık, çarşak zemin, patika, yol, kar, buz vb. değişik yürüyüş ortamlarının kendine özgü koşulları nedeniyle yürüyüş teknikleri de değişmektedir.

Yaz Yürüyüşü Teknikleri


1.Düz Yürüyüş
Eğimin az olduğu ya da hiç olmadığı düz zeminlerde yapılan yürüyüştür. Hareketlerin tekdüzeliği nedeniyle oldukça yorucudur.

2.Zik-zaklı Yürüyüş

Eğimli arazilerde eğim açısını azaltmak enerji tasarrufu sağlamak amacıyla S’ler çizilerek uygulanan bir yürüyüş tekniğidir. Taş düşme riskinin olduğu ortamlarda yön değiştirmeler ekibi tehlikeye atmayacak biçimde olmalıdır. Ekip için en uygun kişi sayısı 8-10’dur.

3.Dik Tırmanış

Eğimli arazilerde zaman kazanmak, riski azaltmak, acil durumlarda hızlı yol almak için kullanılan, performans gerektiren bir tekniktir. Grup üyelerinin performans düzeylerinin aynı olduğu durumlarda kullanılmalıdır. Gerekli olmadığı durumlarda kullanmak tempo uyumsuzluğu nedeniyle gurup motivasyonunun bozulmasına yol açar

4.Yan Geçiş

Eğimli arazilerde vadi tabanına paralel olarak yürünmesi gerektiği durumlarda, yamaç tarafındaki ayağın dış kısmı ve vadi tarafındaki ayağın iç kısmı üzerinde, tabanlar yere tam basılmadan yürünmelidir. Eğer taban tam basılarak yürünmeye çalışılırsa, eğimin fazlalılığı nedeniyle dengeyi yitirerek düşme riski artacaktır. Bu durumda yürüyüş sopası kullanmak en büyük yardımcınızdır.

5.İniş

Doğada yürüyüş ve diğer etkinliklerde kazaların %80-90’ının inişlerde olduğu bilinmektedir. Performans, sıvı kaybı, konsantrasyon eksikliği gibi nedenlerle etkinliklerin son aşaması en riskli evreyi oluşturmaktadır. Tüm yürüyüş tekniklerin karma olarak kullanıldığı bu evre ekibin en dikkatli olması gerektiği bölümdür. Lider gurubun dağılmasına izin vermeden bütünlüğü korumalıdır.

Kış Yürüyüşü Teknikleri


Yaz yürüyüşlerinin aksine kış yürüyüşlerinde doğa koşullarının yapılan etkinlik üzerindeki etkisi fazladır.Yürüyüşçü rotanın zorluğu yanında rüzgara bağlı ısı kaybı, kar, çığ gibi unsurlarla da baş etmek zorundadır. Kışın yürüyüş teknikleri, kar yapısının sertliğine göre değiştiği gibi, eğim açısına göre de değişir.

1.Yumuşak Karda İz Açma

Yürüyüş ekibinin bilgi, deneyim, performanslarının eşit olduğu durumlarda, enerji kaybını azaltmak amacıyla kullanılan bir tekniktir. Yumuşak karda planlanan rota üzerinde dönüşümlü hareket edilir. İz açanın ayak izinin yarım topuk kadar gerisine basılarak iz düzenli yürünebilecek bir patikaya dönüştürülür . Ekip liderinin önünde iz açan uygun gördüğü hızda yürür, yorulduğunda grubun en arkasına geçer; önde olmak grup lideri olmak anlamına gelmez. Dikkat edilmesi gereken, güç kaybı yaratılmadan ekip üyelerinin düzenli aralıklarla değişmesi ve dönüşümün sağlanmasıdır. Adımlar birbirine paralel, izler bozulmadan, omuz genişliğinde, standard adım boyunda atılmalıdır.

2. Sert Karda Yürüyüş

Temel ekipmanı olan yürüyüş kazması olmadan asla yapılmamalıdır.Yumuşak karda olduğu gibi dönüşümlü hareket edilir. Eğimli arazide tırmanılıyorsa, iz açan kişi ayak burnuyla basamak oluşturur, arkasından gelen ekip üyeleri basamakları bozmadan tırmanışa devam eder. Yan geçişlerde yaz yürüyüşlerinde olduğu gibi ayakların iç ve dış yanlarıyla basılır, izler kesinlikle bozulmaz. İniş az ve orta dereceli eğimde ise topukla iz açarak, eğimin yüksek dereceli olduğu durumlarda ise, yüz inilen yamaca dönük olarak ve ayak burnuyla iz açılarak inilir.

3.Buzda Yürüyüş

Profesyonel deneyim ve ekipman gerektirir. Eğitimsiz ve emniyetsiz uygulandığı durumlarda tehlikelidir.

[binali]

Hocam bilgi için teşekkür ederim.