Okçuluk Sporunun Tekniği

[binali]

Reklam Alanı

Okçuluk Sporunun Tekniği :

1- Okun Kirişe Yerleştirilmesi :


Ok ok yatağı nın üzerine yerleştirildikten sonra okun arkalığı ( kiriş e takılacak kertik ), ok un arkasındaki üç yeleğin konumuna dikkat edilerek kiriş üzerindeki arkalık noktası na geçirilir. Oklar çoğunlukla üç yeleklidir ve yeleklerden biri genellikle farklı renktedir.



Ok , bu farklı renkteki yelek okçu nun yay tutan koluna bakacak şekilde gezlenir. Diğer iki yelek bir “V” harfinin açık ağzı gibi yayın el parçası tarafına gelmelidir. Okun arkalığı arkalık noktası na sıkıca oturmalı ama çok sıkı da olmamalıdır.

2- T Formunun Oluşturulması :


Ok atma tekniği ni anlatan kitaplar klasik olarak, ok atarken vücudun alacağı şeklin T harfini andırması gerektiği üzerinde dururlar. Bu pozisyon, ayakların omuz açıklığından biraz daha kapalı, vücut hedefe tam yan dönük, yay yere dik konumda kaldırılmış ve kirşi çekilmiş durumda ve her iki omuz hedef ile tek çizgi üzerinde hizalanmışken vücudun aldığı şekil sebebiyle bu adı alır.

Ok atmaya yeni başlayanlar için T formu çok önemlidir.

3- Hedefe Göre Ayak Basış Pozisyonunun Ayarlanması :
Ok atma da başarının anahtarı, birbirlerini tıpatıp tekrarlayan atışlardır. Okçu nun ayaklarının pozisyonu ve hedefe göre doğrultusunun her seferinde aynı olması bu sebeple çok önemlidir. Yeni başlayanlara önerilen vücudun hedef e yan dönük olduğu ve ayak parmaklarının karşıya baktığı pozisyondur. Her iki ayak da, hedefe doğru çizilen hayali bir çizgiye hemen hemen dik durumdadır.

4- Kirişin Çekilmesi Ve Çapa Pozisyonu :


Yay hedef e doğru kaldırılır, yayı tutan kol gergin şekilde hedef e doğru uzatılır. Kiriş i çeken elin işaret parmağı okun üst kısmında, orta ve yüzük parmakları alt kısmında olmak üzere, kanca gibi bükülerek kiriş üzerine yerleştirilir.



Kiriş , yüzde sabit bir noktaya çekilir. Atıştan atışa değişmeyen bu pozisyona çapa denir. Bu pozisyonda el çenenin altındadır, elin üst kenarı çene ile temastadır ve kiriş burnun ucuna değmektedir. Değişik mesafelere nişangah kullanılarak atış yapılan olimpik stilde, en uygun çapa pozisyonu budur.

5- Nişan Alma :
Kullanılan nişangah tipi ne olursa olsun, kullanım prensipleri aynıdır. Nişangah ın tüfek arpacık larına benzeyen bir pini vardır. Hedef in orta noktası ve bu arpacık üst üste getirilir. Göz hedef e odaklanmışken, göze daha yakın olan kiriş ve arpacık bulanık görülür.

Okçu gözünü hedefe odaklamalıdır. Kiriş in “gölgesi”, arpacığın tam sağına getirilir (baskın eli sağ olanlar için) ve arpacık hedef in üzerinde hareketsiz kalana kadar beklenir. Genellikle 6-7 saniye süren bu sürecin sonunda ok bırakılır.

6- Bırakış :


Günümüz sportif okçuluğunda recurve kategorisinde yarışan sporcular kirişi Akdeniz Çekişi denilen tarzda üç parmak ile çekmektedirler. Kiriş in bırakılması, bu üç parmağın hızla açılmasıyla olur. Makaralı yay kategorisinde ise, kiriş minik mekanik bir çene ile tutulmakta, bir tetik yardımı ile bırakılmaktadır.

7- Takip (Son Taşıma, Follow-through) :
Ok yay dan çıktığı anda yay ın hedef e doğru itilmesi tavrıyla okçu nun pozisyonunun bozmadan bir kaç saniye beklemesidir. Takipte esas olan, başın ve yay tutan kolun yükseklik ve konumunu atış sırasında (ve hemen sonrasındaki bir kaç saniye) korumasıdır. Bu sırada kirişi bırakan el, doğal bir hareketle arkaya doğru kayar.