İki Güzel Hikaye
I
Juan, motosikleti ile Meksika sınırına gelir. Arkasındaki iki büyük çantayı gören sınır polisi şüphelenir ve içinde ne olduğunu sorar. Juan “Yalnızca kum,” diye yanıt verince, polis “Aç bakalım çantaları,” der. Juan çantaları açar, polis didik didik kontrol etmesine rağmen kumdan başka birşey bulamaz çantada! Bununla yetinmeyen polis, gece yarısına kadar kumu her tür tahlilden geçirtir. Ancak, saf kumdan başka birşey yoktur. Polis, çantalarını Juan'a iade eder ve sınırdan geçmesine izin verir.
Ertesi gün Juan motosikletinin arkasında iki büyük çantayla tekrar sınırda belirir. Polis, Juan'ı gene durdurur, didik didik arar, birşey bulamaz ve Juan'ı serbest bırakmak zorunda kalır. Bu olay, polis emekli olana dek yıllarca devam eder!
Bir gün emekli polis Meksika'da bir barda otururken Juan'ın içeri girdiğini görür ve derhal yakasına yapışır: “Senin yıllardır birşeyler kaçırdığından eminim. Çıldıracağım. Geceleri uyku uyuyamıyordum senin yüzünden. Lütfen anlat bana ne kaçırdığını. Aramızda kalacağına emin olabilirsin.” Juan gülümseyerek yanıtlar: “Motosiklet.”
Detayla boğuşurken özü kaçırmayalım!
II
Bir akıl hastanesini ziyareti sırasında adamın biri sorar: “Bir insanın akıl hastanesine yatıp yatmayacağını nasıl belirliyorsunuz?” Doktor, “Bir küveti su ile dolduruyoruz. Sonra hastaya üç şey veriyoruz. Bir kaşık, bir fincan ve bir kova. Sonra da kişiye küveti nasıl boşaltmayı tercih ettiğini soruyoruz. Siz ne yapardınız?” der. Adam, “Ooo! Anladım. Normal bir insan kovayı tercih eder; çünkü kova, kaşık ve fincandan büyük.” “Hayır,” der doktor: “Normal bir insan küvetin tıpasını çeker.”
Bize sunulanların dışında da çözüm bulabilmektir akıl!