Akıllarını sosyal medyaya emanet eden,sosyalligi sosyal medyada arayan ama ailesini ve arkadaşlarını,çocuk oyunlarını,çocukluğunu unutan,birey olamayan çocuklarımızın ruhlarını okşayacak,ruhlarını akıllarına yetiştirecek sevgi eğitimine ve sevgi öğretimine ihtiyacımız var.Yarış atlarına değil.İşin vicdan ve ruh kısmınada mı el atsak bu tüketim toplumunda herşeyin tüketildiği hatta sevginin bile tükenip yok olmaya başladığı ama ümitlerin hep yemyeşil kaldığı yeni bir dünya düzenini kurmak acaba çok mu zor?Aslında değişime kendimizle mi başlasak?