ŞEHİT EVİNDE BAYRAM SABAHI… = o ns = />

Merhaba sevgili okurlarım… Bazı nedenlerden dolayı, uzun zamandır yazmıyorum. Güzel ülkemde o kadar çok keşmekeş var ki hangi biri yazılacak… O kadar birikti ki her şey, nereden başlamalı diye sordum kendime. Ve aşağıdaki yazı çıktı ortaya.

TERÖR! Yine olanlar oldu, on iki askerimiz şehit oldu fidan gibi delikanlılar… Ardından üç ŞEHİT daha. Neler oluyor 90’lı yıllara geri mi dönüyoruz? Sevgili halkım. Cinnet toplumu haline geldik, on beş aile daha cehennemi yaşamaya başladı…
Şehit Annesi Şehit Babası, Şehit eşi, Şehit çocuğu, Şehit kardeşi olmak öylesine büyük bir onur ki; o onurun acısı da bir o kadar ağır… Evlatlarının resimleriyle uyuyan anneler, bir annenin hıçkırık seslerine boğulan o kara kapkara geceler, birbirlerine gözyaşlarını göstermemek için birbirinden kaçan aile fertleri, cehenneme dönen bayram sabahları… Sadece adı bayramdır; aslında bir bayram değildir o sabah, bayram gecesi mahşer bekleyişi gibidir, hiç kimsenin gözüne uyku girmez sabah olur, hiç kimse bulunduğu yerden kıpırdamak, aile fertlerinden biriyle karşılaşmak istemez. Herkes kendi köşesinde sesiz sesiz ağlar… Ama çare yok, birer birer odalarından çıkar aile fertleri baş önde; birbirlerinin yüzünü bakamazlar. Abdestini alan bir kurtuluşmuş gibi camiye kaçar. Bayram namazı da bir kurtuluş değildir ki. Ardından mezarlığa gidilir, tanıdık tanımadık herkes ŞEHİDİN mezarının yanından bir fatiha okumadan geçmez. Aile fertleri biraz onurlu, gururlu bir o kadar da korkarak birbirlerinden kaçarak ŞEHİDİN mezarının başında toplanırlar, hepsinin gözleri dolu dolu, bağıra bağıra ağlamamak için kendilerini tutarken düğüm düğüm olur boğazları…. Mezarlıktan çıkılır ağır ağır ama o kadar ağırdır ki adımlar eve varmak istemez bedenler…. O kaçınılmaz an gelir. İçleri buruk bir şekilde avludan içeri girilir, evin kapısında bir an duraklanır, içlerden geçen tek şey vardır ( ne var o da burada olsaydı ). Ağır ağır adımlarla ilerlerken, gözleri ağlamaktan kan çanağına dönmüş ŞEHİDİN anası karşılar evlatlarını. İşte o göz göze gelme anında kıyametler kopar adeta, o ana kadar dolup dolup boşalamayan gözler, sağanak yağmurlar gibi indirir; gırtlarları düğüm düğüm eden sesiz hıçkırıklar, bağıra bağıra ağlaşmalara döner. Adı bayramdır o günün, sadece adı bayram….

Daha acısı ne biliyor musunuz dostlar! Bu aslanların neden ŞEHİT düştüğü bellidir, VATAN için. Ne güzel dizelerdir o dizeler… “Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır, Toprak eyer uğrunda ölen varsa vatandır.” eee bu Vatanın tek sahibi Şehitler mi diğerleri ne yapıyor. İktidarlar nerede? Bin bir çeşit vaatlerle geliyorlar, ama ülke topraklarına sahip çıkmaktan acizler. Haklı olduğumuz davada bile korkaklar. Güya teskere onaylandı bu saatten sonramı, geç demiyorum geç değil, ama bakalım neler yapacaklar. Korkak, tırsak tavırlarla hiç bir şey olmaz. Sayın Başbakan ataerkil bir ailenin istikrarsız evladı gibi durmadan velinimetine ( Buşa ) bir şeyler danışmadan iş yapabilirse. Tezkere onaylandı, ABD’den ültimatom ( kesin uyarı) geldi, ermeni yasasını onayladılar. Mynet haberden bir alıntı başlık (Amerika’da ‘sözde Kürdistan marşı’ okundu). Bu ne şimdi, Sayın Başbakanın velinimeti ne yapmaya çalışıyor. Şimdi ne olacak? Eğer biz bunu kabul etmez adımlarımızı istikrarlı bir şekilde atarsak tüm dünya onaylasa da boş. Tabi bunu yapmak içinde, istikrarlı bir devlet başkanı şart o da bizde yok. Baksanıza! sonuna kadar haklı olan bu Milletin en haklı davasına bile sahip çıkamıyorlar, birileri milleti kimlik bunalımına sokuyor. Neyiz? Neciyiz? Nereden geldik? Nereye gidiyoruz? Ne olduğumuz belli; nereden geldiğimiz de, amma velâkin nereye gittiğimiz koca bir muamma… Mevlana Hz. Der ki “insan gözdür, gerisi et” eğer gözün körse sen kocaman bir yığından başka bir şey değilsin. Bu VATANIN bu MİLLETİN geleceği hakkında kararlar alıp, sağlam adımlar atması gerekenler kör mü?

Küçük bir not; Neden hiç Şehit cenazelerine gitmiyorsunuz diye sorulan bir hanımefendinin verdiği cevap. “İki kardeş birbirini kırıyor ben o cenazeye gitmem”. Nasıl cevap sevgili dostlar. Vatanı için ŞEHİD olan bir aslanla vatanına ihanet eden bir çakalı aynı kefeye koyan zihniyet ne olabilir ki…
Vatan sağ olsun diyen anaların, babaların, eşlerin, kardeşlerin acısını bilir mi sin sen…

Bir papa öldü Hıristiyan oldular. Bir hrant öldü ermeni oldular. 2 günde 15 şehit verdik hangisi TÜRK oldu???









"S.ATALAY'a" SAYGILARIMLA

Şehitlerimize Allah'tan rahmet diliyorum, Muratçığım ellerinize sağlık.

tşkler allah razı olsun keremciğim

GÜNCEL...

Allah sıralı ölümün dışında hiç kimseye ölüm acısı vermesin. Hele hele şehitlerimizin ölümünü hiçbir akıl ve mantık kabullenemiyor ama vatandaş olarak yürek acısı ile bir tepki veriyorsunuz ister istemez. Şehitlerimize Allahtan rahmet , yakınlarına da dayanma gücü ve başsağlığı dilerim.Vatandaş olarak da mehmetçik vakfı aracılıgı ile şehitlerimizin ailelerinin yanında olmak görevimiz olmalıdır sayın Murat hocam.

tşkler sevgili hocam