Dostlara

[binali]

Reklam Alanı

Dostlara
Bu güzel anlatatımı sizlerle paylaşmak istedim.


Adam ve hayattaki tek arkadaşı olan köpeği, bir kazada birlikte ölmüşlerdi. Gökyüzüne çıktıktan sonra, bembeyaz bulutların arasında dolaşmaya başladılar. Adam, çok susamıştı. Biraz su bulabilmek ümidiyle yürümeye devam ederken, birden kendilerini muhteşem bir manzaranın karşısında buldular. Rengarenk çiçeklerle süslü bir bahçe, altından yapılmış bir bahçe kapısı ve onları karşılayan beyazlar içinde bir kadın.

Adam, köpeğiyle birlikte kadına yaklaştı ve sordu: “Affedersiniz. Burası neresi?”

Kadın, ona gülümsedi: “Burası cennet, efendim.”
Adam, bunun üzerine sevinçle, “Harika!” dedi. “Peki, bana biraz su verebilir misiniz? Gerçekten çok susadım.”

Kadın, cevap verdi: “Tabii efendim, içeri girin. İçeride dilediğiniz kadar su bulabilirsiniz.”
Böylece adam, köpeğine döndü; “Hadi oğlum, içeri giriyoruz” diyerek kapıya yürüdü.

Ama kadın, onu birden durdurdu: “Üzgünüm efendim, köpeğiniz sizinle gelemez. Hayvanları içeri almıyoruz.”
Bunun üzerine adam, bir an durdu; düşündü ve geri dönüp köpeğiyle birlikte, geldikleri yolun tam tersi yönünde yürümeye koyuldu. Bir süre geçtikten sonra, kendilerini bu kez tozlu, çamurlu bir yolda buldular ve yolun sonunda karşılarına çiftlik girişini andıran bir kapı ile yırtık pırtık elbiseli bir dede çıktı.

Adam, sordu: “Affedersiniz. Bana biraz su verebilir misiniz?”
Dede, “İçeri gel” dedi. “Kapıdan girdikten sonra sağ tarafta bir çeşme var.”
Adam, sordu: “Peki, arkadaşım da benimle gelip oradan içebilir mi?”
Dede, “Tabii” dedi. “Çeşmenin yanında, köpeğinin de su içebileceği bir kase bulacaksın.”

Bunun üzerine adam, kapıdan girdi. Biraz yürüdükten sonra, sağ tarafta çeşmeyi buldu. Adam çeşmeden, köpek de oracıktaki kaseden doya doya içerek susuzluklarını giderdiler.
Derken adam, geri giderek girişte bekleyen dedeye sordu: “Su için çok teşekkür ederim. Peki, burası neresi?”

Dede, “Burası cennet” dedi.
Bunu duyan adam, şaşırdı: “Ama nasıl olur? Az önce burası gibi kırık dökük olmayan muhteşem bir yere gittik ve orasının da cennet olduğunu söylediler...”
Dede, “Şu rengarenk çiçeklerle süslü, altın kapılı yer mi?” dedi. “Ama, orası cehennem.”
Adam, iyice şaşırmıştı: “Peki ama, orası sizin adınızı kullanarak insanları kandırıyor diye hiç kızmıyor musunuz?”
Dede, gülümsedi: “Kızmıyoruz; çünkü onlar, kendi çıkarı için en iyi arkadaşını yarı yolda bırakanları cennetten uzak tutuyorlar.”

Dostlarınızı yarı yolda bırakmayın.
Bir dostun üzüntüsüne herkes ortak olabilir; bu çok kolaydır.
Bir dostun başarısına sempati duyabilmek ise çok sağlam bir karakter gerektirir.