Bazen bir tek fotoğraf yeter...

[binali]

Reklam Alanı

Bazen bir tek fotoğraf yeter...

Bazı fotoğraflar vardır, ciltlerce kitaptan fazlasını anlatır. Benim önümde de öyle bir resim duruyor. Resim İzmir'de çekilmiş, atletizm salonunda. Yıldız erkekler 60 metre yarışının startından hemen önce.
Genç bir kardeşimiz start noktasında, tek başına. Yüzü pek fazla seçilmiyor, ama sıkıntıdan derin bir nefes almış ve kuvvetle üflüyor, şişirdiği yanaklarında toplanan havayı. O nefesle beraber gitmesini umuyor, yüreğini çamaşır gibi sıkan efkârın.

Belki altı ay, belki bir sene hazırladığı ve birkaç saniye sürecek olan yarışta diskalifiye olmuş. Belki kalbini rüzgârla yarışan kırlangıcın kanadı gibi çarptıran heyecandan, belki müsabık ruhun hükmettiği kaslarının zamansız tepkisinden...

Lütfen bu fotoğraftaki kahramanın, bu fotoğrafa anlam veren "esas adamın" bu genç atlet olduğunu düşünmeyin. Soner Coşan Atletizm Salonu'nda, 60 metre pistinde, genç atletin önünde bir hakem duruyor; Mehmet Şen! İşte fotoğrafı anlamlandıran da bu hakem; Mehmet Hoca...




Belki altı ay, belki bir sene hazırladığı ve birkaç saniye sürecek olan yarışta diskalifiye olmuş. Belki kalbini rüzgârla yarışan kırlangıcın kanadı gibi çarptıran heyecandan, belki müsabık ruhun hükmettiği kaslarının zamansız tepkisinden...

Lütfen bu fotoğraftaki kahramanın, bu fotoğrafa anlam veren "esas adamın" bu genç atlet olduğunu düşünmeyin. Soner Coşan Atletizm Salonu'nda, 60 metre pistinde, genç atletin önünde bir hakem duruyor; Mehmet Şen! İşte fotoğrafı anlamlandıran da bu hakem; Mehmet Hoca...

Mehmet Şen hatalı çıkış yapan atlete kurallar gereği kırmızı kart göstererek, ona diskalifiye olduğunu, bu yarışa katılamayacağını ifade ediyor. Ama bunun kendine özgü bir biçimde yapıyor. Hâlbuki Mehmet Şen kırmızı kartı "ofsayt bayrağı kaldırır gibi" gösterebilirdi. Mehmet Şen kırmızı kartı "yapıştırır gibi" de gösterebilirdi. Gözünü gözüne dikip, kolunu dümdüz uzatıp, "dışarı" da diyebilirdi. Kim ne diyebilirdi?

Dünyada pek az meslek hakemlik kadar "mutlak ve tartışmasız gibi güce" sahiptir. Hâkimin dahi kararı değişir, en üst düzey hâkimin dahi kararına itiraz mümkündür. Ama hakemin değil. Hakem ne derse odur!

Mehmet Şen genç sporcunun önünde, onun üzüntüsünü anlayarak, onun üzüntüsüne saygı duyarak ve belki de kendisini onun yerine koyarak kartı gösteriyor. Kolunu nazikçe kaldırıp, başıyla sporcuyu selamlayarak...

Bu genç kardeşim belki bu yarıştan sonra evine canını yakan hayal kırıklıklarıyla döndü. Muhtemeldir, zihnindeki en canlı birkaç fotoğraf karesi hatalı çıkış anı ve katılamadığı, uzaktan imrenerek izlediği ödül töreniydi, ama bir de muhakkak Mehmet Şen'in kartı gösterdiği an...

Bu atlet evine madalyasız döndü, ama evine yarıştan öncesine göre daha bilgili gittiğine eminim. Bu defa evde çantasını boşaltırken, çantasından öncesinden daha fazlası çıktı; Atletizmin farklılığı, Mehmet Hoca'nın başkalığı ve hayat boyunca ona pek çok konuda yardımcı olacak iki önemli kavramın anahtarı; "Kendini karşındakinin yerine koymayı bilmek" ve "kendine dışarıdan bakabilmek"...

http://www.turksporajansi.com/Kivanc-Galip-Over.asp